ระหว่างนั่งกินปูนิ่มริมนากุ้งเสี่ยโมทย์มองกัยข้าวแล้วพูดขึ้นว่า...มานั่งกินข้าวแบบนี้
แล้วนึกถึงลุงหนวดว่ะ...เวลาเปิดปิ่นโตมาจะเจอไข่น้ำรึเปล่า..
แม้ว่าจะบอกถึงความซ้ำซากจำเจในสมัยนั้น แต่ก็รู้สึกได้ถึงรสชาติชีวิตที่เข้มข้น ในรสชาดที่เรากินอยู่กันเวลานั้น ผมเองยังจำปลาเค็มแห้งๆที่แผ่เป็นวงกลมมาทอดกินกรอบๆ แล้วก็ปลาเค็มตัวยาวๆได้เป็นอย่างดี เวลาที่แบ่งเวรทำกับข้าวเวรผมเป็นเวรที่อึดอัดที่สุด เพราะทำเป็นแต่ไข่พะโล้ ซึ่งไม่คิดเลยว่าจะทำเป็น ผมเป็นคนชอบกินหมู แต่หลายคนชอบกินปลา แต่ก็ยัง
จำไม่ได้ว่าแต่ละคนทำกับข้าวอะไรบ้าง
แต่รู้สึกว่ากับข้าวของเรากลิ่นหอมนะเพราะเสี่ยหอม
ยังย่องมาซดน้ำซุปร้อนๆทุกเช้า ใครมีความจำเกี่ยวกับการกินเล่าต่อได้นะครับ..
