วันแห่งความเศร้าความทุกข์ผ่านพ้นไปแล้วในขณะที่วันนี้เราสามารถผ่านอุปสรรคและปัญหามานั่งอยู่ตรงนี้ได้ มีคนกล่าวว่าให้คิดแต่วันนี้ขณะนี้ อย่าจมปลักกับเมื่อวานและอนาคตที่ยังมาไม่ถึง...แต่ผมกลับคิดถึงวันพรุ่งนี้ มากกว่าวันี้และวันวาน เพราะมันไม่หวลกลับมาอีกแล้ว หากแต่คิดถึงวันพรุ่งนี้จะไปทางใหน อย่างไร และจะมีอะไรเข้ามาในชีวิต เราแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่เราแก้ไขอนาคตได้ถ้านำอดีตมาเป็นบทเรียนสิ่งที่ผมคิดถึงวันพรุ่งนี้ก็คือเราจะก้วต่อไปอย่างไร....และทำอะไรเพิ่มเติมในชีวิตบ้าง
ดูเหมือนจะเป็นเรื่องยากเย็นเหมื่อนกันในการที่จะคิดทำอะไรใหม่ๆในวัยที่เดิน
ถอยหลังเช่นนี้ ตัวอย่างที่ผมเห็นก็คือความกระตือรือร้นของปราโมทย์ยังไม่ลด
น้อยถอยลงเลย จึงไม่แปลกใจที่เขายืนอยู่ได้และทำอะไรก็สำเร็จ สิ่งหนึ่งที่เห็น
ก็คือความคิดที่เป็นวิทยาศาสตร์ของเขา
ในส่วนตัวผมแล้วความไร้สาระยังมีอยู่ด้วยแนวคิดที่ว่าจะทำที่กินดื่มและร้องเพลงสำหรับสมาชิกคอกหมู และเวลาที่เหลือก็คงสะสมภาพถ่ายหรืองาน
ศิลปะ รวมทั้งการเดินทางท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ
