วันนี้นักศึกษาเอกท่องเที่ยวจากม.ราชภัฏมาสัมภาษณ์ผมที่ร้านอีกแล้ว สงสัยคง
จะมีบุคลิกเป็นลุงแก่ๆจริงๆซะแล้ว คำถามก็เดิมๆครับ เช่น..อยากให้ชุมชนริมน้ำ
พัฒนาไปอย่างไร มีความเปลี่ยนแปลงอะไรที่เป็นผลกระทบต่อวิถีชีวิตบ้าง
มีข้อเสนอแนะอะไร....ผมก็ตอบไปแบบเดิมๆ เหมือนที่เคยเล่าให้ฟังนั่นแหละ
แกว่งปากหาเสี้ยนเล็กน้อย
ที่จะเล่าให้ฟังก็ตรงที่ว่าเด็กสาวหน้าตาเรียบๆในกลุ่มนักศึกษาถามใผมว่า อาจารย์กษิดิศ จำหนูได้มั้ยคะ.....เคราะห์ดีที่ถามหลังจากที่สัมภาษณ์เสร็จ ไม่งั้นคงโม้อะไรไม่ออกแน่เลย....ครับ เด็กก็คือเด็ก อ่านว่าเด็ก แปลว่า เด็ก ก็คงทำอะไรไม่ได้มากกว่ารายงานส่งอาจขารย์ แล้วก็เหมือนว่าบังเอิญที่เรามาเจอะเจอกัน....แค่นี้เองสำหรับการวิจัยครั้งหนึ่ง
