แม่เจี๊ยบ

ภาพวันแม่โรงเรียนวัดท่าพริก
ครูเจี๊ยบต้องทำหน้าที่แม่ให้กับเด็กๆที่ไม่มีแม่มาอีกแล้ว
หลายปีก่อนเคยมีเด็กหญิงคนหนึ่งเธอซื้อดอกมะลิในวันแม่นี่แหละแล้วไม่มีแม่มาในงาน เธอก็เดินหงอยเหงาปากก็อมกลีบดอกมะลิเล่น สุดท้ายเธอเอามาให้ผม กลิ่นน้ำลายหึ่งจะไม่เอาก็ไม่กล้าทำลายน้ำใจของเด็ก

[img][/img]

ที่หมอบอยู่นี่ มีอยู่สองคน ที่ไม่มีแม่ แม่กับพ่อเขาหย่ากัน แล้วต่างคนต่างมีใหม่ อีกคน พ่อแม่ตาย อยู่กับย่าที่แก่มาก

บางทีเจี๊ยบอาจจะโชคดีที่ไม่ได้เป็นแม่จริงๆ
แต่เด็กโชคร้ายกว่าที่มีแม่ที่ไม่รับผิดชอบ
เด็กรอบตัวเจี๊ยบมีแม่ทุกคนครับ

จริงด้วย เด็กทุกคนมีแม่ ลืมจริงๆ เด็กกลุ่มนี้ มีความน่ารักอยู่ในตัวเขา แต่ก็เฮี้ยวตามประสาวัยรุ่น ตอนเช้าเด็กกลุ่มนี้จะมารอที่จอดรถ ช่วยถือของ แล้วก็ให้สัญญานมือให้ถอยรถเข้าที่จอด คนหนึ่งบอกซ้ายคนหนึ่งบอกขวา หากเชื่อพวกลิงนี่ก็คงชนต้นเสาแน่ๆ แต่ก็ดีใจที่เขารักและนับถือเรา เขาเป็นเด็กมีน้ำใจนะ มีของฝากครูบ้าง ครูก็เอาขนม ผลไม้ที่สวนไปให้บ่อยๆ

เจี๊ยปเราเห็นนายในภาพแล้วเราปลื้มใจจริงๆ นายนะเป็นครูทั้งกายและจิตรวิญญานจริงๆ เพื่อน

คุณแม่ยังสวย.............จริงๆๆ

คิดถึงเสี่ยหอมนะโว้ย แต่คิดถึงโมทย์มากกว่าว่ะ โมทย์ไปงานเลี้ยงไล่ส่งเราที่หนองบอน ก็คงเห็นแล้วว่าเด็กๆมัธยมที่หนองบอนรักเรามากแค่ไหน นี่ขนาดทวีบอกว่าเราเป็นครูไม่มีคุณภาพนะเนี่ย

เห็นด้วย..........

นี่ขนาดทวีบอกว่าเราเป็นครูไม่มีคุณภาพนะเนี่ย

ผ.อ.ทวี.....ดวงตาไม่เห็นธรรม....มิเห็นโลงศพมิหลั่งน้ำตา.......เห็นแต่ตะวัน

คนแก่หัวล้านใครจะรักจริง.....จริงไหมเจี๊ยบ.....

๕๕๕๕๕ ไม่พาดพิงเบื้องสูง แต่เด็กที่ท่าพริกก็รักเรานะ ดูได้จากวันแม่ เราได้ดอกมะลิจากเด็กมากกว่าครูคนอื่นๆ