วงดนตรีครูหนองบอน

ในยุควัยรุ่น อยากเล่นดนตรีกัน นักดนตรีแต่ละคนสร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าให้คุณหยิกหัวหน้าวงอย่างมหาศาล
เล่นกันหลังบ้านจำเริญในงานวันครู ไม่ต้องมีเวทงเวทีก็เล่นได้

คราวนี้เล่นกันบนเวทีราคาเป็นล้านบ้าง ในงานฉลองพิธีปิดการแข่งขันบาสเก็ตบอล นักดนตรียังอยู่ในชุดบาสอยู่เลย

ชอบมาก อยากได้รูปเก่าๆแบบนี้ ถึงไม่มีเราก็ชอบ ยิ่งมีตัวเองด้วย สุดๆเลยเพื่อน

อ้าวมองไม่เห็นเวทีที่ชัดเจนนี่ เดี๋ยวจะงงเวทีอะไรเป็นล้าน เล่นบนรถเทรลเลอร์ครับ จอดข้างสนามบาสฯโรงเรียนเลย โฆษกก็หนึ่งในคอกหมูไง อากำนันที่มอบถ้วยปัจจุบันเกษียญแล้วยังแข็งแรงอยู่ ดาบตำรวจผู้รับมอบจำชื่อไม่ได้แล้วปัจจุบันไม่เคยเจอกันเลย ตอนนั้นอยู่โรงพักบ่อไร่

โดนปาดเกือบหาย แต่ประสบการณ์เยอะท่านadminปาดบ่อยเลยรอดตัวมาได้ ไม่ต้องทำใหม่
สวัสดี นึก เมื่อกี้เห็นชื่ออยู่ห้องchatเลยตามไป แต่ยังทำอะไรไม่ถูก เดี๋ยวรอทำความคุ้นเคยก่อน

กำลังอินน์ กับรูป แล้วเราก็เอารูปไปโพสต์ ในเฟสบุค เรา
ขอบคุณมากนะครับ ไม่สงวนลิขสิทธิ์นะ

ตามสบายครับ

ประทับใจมาก..โดยเฉพาะอ.วสันต์มาดนี้ทำเอาแอ้ดน้ำตาซึม....อ้อจำนงค์
นี่เอาทุกอย่างเลย..ส่วนชุดนักดนตรีล้ำสมัยมาก เลยนำลีลาของลูกศิษ์มา
ประกบ



มุกนักดนตรีนี่ผมนำไปใช้ที่จันทร์อีก 2 โรงเรียน
โรงสุดท้ายคือทองทั่ว..กีตาร์ที่ศักดิ์ชัยทำให้นำไปเก็บไว้ที่สวนและหายไป
พร้อมกับชีวิตราชการ..ตั้งใจว่าถ้ารวยซักครึ่งนึงของปราโมทย์+พิชัย
จะซื้อกีตาร์รุ่นFlying V ของจริงมาประดับบารมีซักตัว..เรื่องของเรื่อง
ผมยังนึกขอบคุณศักดิ์ชัยอยู่ทุกวันนี้ที่ช่วย
ในเรื่องอุปกรณ์กีตาร์การจัดไฟบนเวที รวมถีง.ชั้นหนังสือ โต๊ะอ่านหนังสือ
ในห้องสมุดที่ออกแบบร่วมกับเปี๊ยก..อ้อวงเด็กนี่เล่นเหมือนแผ่นเปริ๊ยะเลยนะ
อ.วสันต์