พอทิ้งเรื่องการเมืองได้มาดูละครหลังข่าว ซึ่งบางคนเรียกว่าละครน้ำเน่า
มีอยู่เรื่องนึงที่จับเอาประเด็นพบรักทางเน็ตมาเล่น ซึ่งก็ดูเพลิดเพลินดี
(ถ้าไม่คิดอะไรมาก) ในความไร้สาระคนเขียนละครเรื่องนี้พยายาม
บอกกับเราว่า สิ่งที่เรากำลังพูดกำลังคุยอยู่หน้าจอโทรศัพท์ที่มี
เพื่อนหลายร้อยคนนั้น ถ้าหากละจากหน้าจอ จะรู้ว่า ความจริง
แล้วเราอยู่คนเดียว แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงเราลืมคนจริงๆ
ที่อยู่รอบข้างเรา อยากพูด อยากคุยอยากทำกิจกรรมร่วมกับเรา
นั่นคือครอบครัว ภรรยา ลูก หรือแม้แต่พ่อแม่ของเรา
ผมเองก็เป็นและอีกจำนวนมากก็เป็น ที่หลงพูดคุยอยู่หน้าจอ
และจะหงุดหงิดเมื่อมีคนมารบกวนการเล่นเฟ้ซเล่นเน็ตเล่น
ไลน์ เรียกว่าอยู่ด้วยกันหันหลังให้กันหันหน้าเข้าจอ
ตอนไปโคราชผมเห็นพิชัยนั่งเล่นไลน์ในขณะที่อยู่กับเพื่อน
อย่างประดิษฐ์ ส่วนเสี่ยโมทย์ก็วุ่นกับโทรศัพท์จนนอนถึง
ได้คุยกัน
ผมไม่ได้วิเศษกว่าคนอื่นที่ไม่ก้มหน้ากับเขาก็เพราะโทรศัพท์
ของผมกับประดิษฐ์เล่นไลน์ไม่ได้เอง 555
