เรื่องเล่า

วันจันทร์ของคนทำงานกับโมงยามของชีวิต

ผมทำงานประจำอยู่หลายปี มีเงินเก็บอยู่นิดหน่อย
ก่อนตัดสินใจใช้เงินก้อนนั้นเป็นทุนรอนเพื่อเดินทางไกล
ผมคิดวนเวียนอยู่นาน ว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิต

เช้าวันหนึ่ง ผมยืนมองรถคันแล้วคันเล่าขับออกจากที่จอดรถของคอนโดมิเนียมไปทำงาน
ทันใดนั้น ผมก็ตัดสินใจได้ทันทีว่า
มิอยากวนเวียนอยู่ในวัฏจักรเช่นนั้นอีกต่อไปแล้ว

ผมจึงตัดสินใจปฏิเสธงานใหม่ข้อเสนอดี
สะสางบ้านช่องให้เหลือสมบัติน้อยชิ้น
ก่อนนำฝากในที่ปลอดภัยกับญาติมิตร
หลังจากนั้น ผมออกผจญภัยในโลกกว้างเป็นครั้งแรกของชีวิต

การผจญภัยเปรียบเหมือนการตัดสินใจกระโดดลงไปในสระน้ำกลางฤดูหนาว
จังหวะที่สำคัญคือจังหวะของการตัดสินใจ
เมื่อลงไปในสระได้แล้ว ที่เหลือเป็นเรื่องจังหวะของหัวใจ

ถ้าคุณทำใจให้รื่นรมย์ เพิ่มความอบอุ่นให้ความรู้สึก
กลั้นใจว่ายไปสักพักให้เกิดพลังภายใน ร่างกายจะเริ่มคลายความหนาว
และคุณจะเริ่มสนุกกับการแหวกว่ายไปในสายน้ำ

ภาษิตไทยกล่าวว่า สิบขวบอาบน้ำบ่หนาว
เราสูญเสียสปิริตของเด็กสิบขวบเมื่อเราเติบโตขึ้นเป็นหนุ่ม-สาว
ซึ่งภาษิตไทยบอกว่า เป็นวัยเกี้ยวสาวบ่เบื่อ
ถ้าเรารักษาสปิริตแห่งการผจญภัยและความร่าเริงแบบวัยเยาว์ไว้ได้
เราอาจจะไม่ต้องคิดวนเวียนซ็ำซากอยู่กับปัญหาเดิมๆ วันแล้ววันเล่า

เรามีปัญญาและประสบการณ์แบบผู้ใหญ่แล้ว
โปรดใช้มันเตรียมการและเตรียมความพร้อม
หากแต่เมื่อจำเป็นต้องตัดสินใจเปลี่ยนแปลงชีวิต
บางครั้ง สปิริตแบบเด็กสิบขวบอาจช่วยได้

เห็นสระน้ำใสเบื้องหน้าท่านไหม
กระโจนลงไปได้แล้ว
ได้ยินเสียงแหวกว่ายน้ำไหม
นั่นคือสปิริตของท่านที่อยากโจนลงไป
ในขณะที่ตัวจริงของท่านยังยืนลังเลเก้กังอยู่ริมสระน้ำ

ในขณะที่ตัวจริงของท่านยังยืนลังเลเก้กังอยู่ริมสระน้ำ


........ผมกลัวโจนไปแล้วเป็นน้ำครำคับ