เรื่องเล่า

แค่วัน2วันมีเรื่องราวและรูปภาพเข้ามาในชีวิตมากมาย แต่ยังเขียนไม่ออก แต่บางวันไม่มีอะไรพอเขียนกลับเขียน
ได้มากมาย ช่วงนี้ผมกำลังเล่นกับแสงเช้า แสงเย็น และแสงไฟยามค่ำคืน ยากเย็นกว่าดอกไม้กับภาพวิวมาก
เรียกว่ามองอะไรก็จะถ่ายไปไปหมด....เรื่องหลายเรื่องที่ว่า เรื่องแรกก็คือเรื่องจตุจักรที่ไปถึงสภาเรียบร้อย
ไปคราวนี้เจอข่าวดีว่าล้มเลิกการประมูลเรียบร้อย...ได้..อยู่ต่อ... แต่บรรยากาศในนั้นน่าอึดอัดพิลึก เวลาคุย
ถึงม็อบเล่นเอาคู่สนทนาต้องมองซ้ายมองขวาก่อนคุยต่อ...บรรยากาศเช่นนี้ยิ่งกว่าบ้านเมืองยุคเผด็จการเสียอีก

กลับมาจันท์ก็เจอเรื่องดีๆผมคุยกับผู้หญิงที่ช่วยงานร้านอาหารตามสั่ง เธอเป็นขาประจำม็อบอย่างไม่น่าเชื่อ เธอ
บอกว่า ตอนนี้เวลาไปชุมนุมต้องเซฟตัวเองหน่อย เพราะลูกกำลังเรียนทั้ง 2 คน เรียนหมอเสียด้วย ใจผมอยาก
จะบอกเธอว่าอย่าไปเลยส่งลูกให้จบก่อนน่ะเป็นหน้าที่หลัก ลูกจบหมอมาก็ช่วยชาติได้ วิธีช่วยชาติมีหลายวิธี
ซึ่งเรามีสิทธิจะเลือก ถ้าเธอตายไปจะสูญเสียแพทย์ดีๆในอนาคตทั้ง 2 คน

ผมจะทะยอยเขียนเรื่องและรูปลงเรื่อยๆนะครับระยะที่ผมวุ่นๆ เห็นเพื่อนๆเข้ามาเยอะก็รู้สึกดีใจนะครับ

ยุ่งยังไงก็ไปเยี่ยมบ้านหนองบอนเบิร์ดบ้าง จำพาสเวิร์ดไม่ได้ก็สมัครใหม่ เด็กที่โรงเรียนมันยังแก้ไขวิธีนี้เลย ไม่อยากนั่งคุยคนเดียวว่ะ (อย่าช้านะ เดี๋ยวโมโห)

จริงว่ะ....รู้สึกว่า..เรา..และเพื่อนๆต้องขยันเข้าไปช่วยเพื่อนกันแล้ว

(อย่าช้านะ เดี๋ยวโมโห)

.....น่ากลัวจังฮู็