ไปเที่ยวหนนี้รู้สึกโล่งปลอดโปร่งดีจริงๆ ถ้าไม่เห็น ธงแดง ป้ายหมู่บ้านแดง ที่ติดเป็นหย่อมๆเหมือนผักชี ทำความ
รำคาญใจนิดๆหน่อยๆ....สิ่งที่ได้มาเขียนก็คือเรื่องกาแฟที่ผมได้ไปนั่งกินตอนเช้าที่ 5 แยกนั่นแหละ เป็นร้านกาแฟ
ชาวบ้านธรรมดาไม่ได้ปรุงแต่งอะไรให้มัน"โบราณ" แต่ที่ไปนั่งก็เพราะเป็นร้านเดียวที่เปิดอยู่ก็รสชาดธรรมดานี่
แหละครับแต่ผมก็รู้สึกว่าอร่อยกว่าเอกพรสโซ่ที่กินอยู่ทุกวัน(ก็กาแฟซองนั่นแหละ) สิ่งที่ผมชอบก็คือความธรรมดา
นี่แหละ คือหิวก็แวะกินแต่ขอให้ดูสะอาดหน่อยก็แล้วกัน
แล้วผมก็มานึกถึงกาแฟตามห้างแล้วก็นึกถึงจำนงที่ซื้อ
ให้ผมกินที่ชลบุรี(ตอนนั้นแก้วละ 60 มั้ง) กาแฟตามห้างอย่างสตาร์บั๊ค อะเมซอน ก็เป็นกาแฟต่างชาตินั่นแหละ
ซึ่งเวลาจะกินก็ดูลีลาเยอะเหลือเกิน เหมือนสุกี้เอ็ม..ที่เข้ามาใหม่ๆก็กินไม่ถูกเลย ยิ่งมาเจอคาปูชิโน่ เอกเพรสโซ่
ม็อคค่า แล้วก็แยกไม่ออกว่าอันใหนรสชาดใหน ก็เลยคิดว่าสู้กินแบบไม่มีพิธีรีตรองไม่ได้
ผมคลุกคลีกับร้านกาแฟมาแต่เด็กเพราะต้องไปหิ้วมาให้ปู่กินตั้งแต่เด็กๆ เห็นวิธีการชงแบบมืออาชีพเก่าแก่จริงๆ
ตั้งแต่เล็กๆไม่ว่าจะเป็นการใส่นมข้นนมสด ก็เลยติดกาแฟและร้านกาแฟมาจนถึงวัยรุ่นจึงถูกแทนที่ด้วย ค้อฟฟี่ช็อป
อย่างร้านไอติน้องหนู และไอติมโดนัท 2 ร้านที่ผมยังจำได้มาจนถึงวันนี้ ซึ่งต้องฉีกทั้ซองกาแฟ ครีม เติมน้ำตาลก้อน
และเอานมสดจากเหยือกมีเนียมเล็กๆเติมลงในถ้วย
เดี๋ยวนี้วัฒนธรรมการกินกาแฟเปลี่ยนไปมากพร้อมกับการจ่ายที่มากขึ้น
