เรื่องดี ดี ผมได้รับฟังจากที่พ่อเทศน์ให้ฟังเมื่อเช้า มาแบ่งปันกันครับ
เวลามีงานใหญ่ๆ จะมีเก้าอี้ด้านหน้าสำหรับแขกคนสำคัญ เศรษฐี สส ผู้บรืจาค
ผู้หาเงินเข้าวัดนั่งตรง"ที่สำหรับผู้มีเกียรติ"เหล่านั้น พองานเริ่มทุกคนก็เริ่มทยอย
เข้ามานั่งแต่งต้วด้วยเสื้อผ้าราคาแพงแหวนสร้อยสะท้อนแสงวูบวาบหน้าตาอิ่มบุญ
พลัน ก็มีหญิงชราจนๆคนหนึ่ง เดินเข้ามานั่งตรงเก้ากี้ที่ว่าง และบังเอิญนั่งติดกับประธานเสียด้วย ทั้งท่านประธาน และ"ผู้ดึ"รู้สึกอึดอัด หน้าตาเริ่มดูหกงุดหงิดผิดกับ
หญิงชราที่ดูว่าหน้าตาแช่มชื่นอิ่มเอิบ จนทั่นประธานทนไม่ไหว หันมาถามหญิง
ชราว่า ยาย ..ยายเป็นใครถึงเข้ามานั่งตรงนี้..ที่ตรงนี้จัดให้แขกสำคัญนั่ง..ยายบริจาคอะไรให้วัดหรือ...หญิงชราชี้ไปที่พระสงฆ์ชั้นผู้ใหญ่ที่เป็นปรธานในพิธีแล้วบอกกับประธานจัดงานว่า..ดิฉันเป็นแม่ของพระชั้นผู้ใหญ่องค์นั้น และบริจาคลูกชายคนเดียวให้บวชจนมาเป็นพระสงฆ์ชั้นผู้ใหญ่ของวัดนี้...
ที่ผมชอบไปวัดวันอาทิตย์...ก็เพราะเหตุนี้แหละครับ
อ้อ..มีคำพูดของพระสงฆ์ท่านหนึ่งบอกว่า อย่าเสียเวลาไปกับการนั่งจับผิดคนอื่นอันนี้นำมาฝากเพื่อน
ส่วนผมเองยอมรับว่า เสียวลากับเรื่องนี้มาเยอะเหมือนกัน
รู้สึกเหมือนกันว่าไม่ค่อยมีประโยชน์กับเราซักเท่าไรนัก