ก่อนจะเล่าวิธีดูงานศิลป์ก็นึกถึงคำพูดของนายใหญ่ที่ว่าไม่ใช่ผู้รู้100เปอร์เซนต์ เพียงแต่รู้ก็บอกๆกัน ไม่รู้ก็สอบถามค้นคว้าเอา ผมเองก็เป็นแบบนั้นนะครับ สิ่งที่ผมโพสต์มาในเว็บนี้ก็เป็นเพียงการแบ่งปันในสิ่งที่ผม(พอจะ)รู้ให้เพื่อนๆรู้ เหมือนกับที่ อ.พีระพลผอ.วิวัตน์และอ.มาโนชแบ่งปันความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์ให้กับผม ผมก็แบ่งปันต่อๆไปไม่ใช่การอวดรู้หรืออวดดีแต่อย่างไรนะครับ....ในสิ่งที่ผมโพสต์ก็มีถูกบ้างผิดบ้างก็เลือกเอาแต่ส่วนที่ดีๆไปก็แล้วกันนะครับ...สห.ถามผมถึงวิธีดูงานศิลปะ ก็ดูง่ายถ้าสวยถูกใจก็ซื้อ อันนั้นง่ายที่สุด แต่ถ้าจะดูภาพไม่รู้เรื่องให้รู้เรื่อง กับดูภาพ "ไม่ประทับใจ" ให้ประทับใจ ต้องเรียนรู้ต้องอ่านต้องดูผลงานของศิลปินแต่ละท่านให้มากๆ จึงจะรู้ว่าภาพที่เราๆดูไม่สวยอย่างโมนาลิซ่าทำไมถึงมีค่ามากมายมหาศาล...หรือภาพของวินเซนต์ แวนโก๊ะ ที่ดูบิดๆเบี้ยวๆจึงอยู่ในหนังสือประวัติศาสตร์ศิลป์ ผมเคยถามถึงความหมายของภาพแอบส์แทร็ก
(ภาพนามธรรม)กับครูศิลปะท่านนึงก็ตอบไม่ได้(ก็เป็นเพราะศิลปินผู้วาดต้องการ
ให้เราจินตนาการเอาเอง) แต่ถ้าเราได้ดูบ่อยๆเราจะรู้ว่าเราชอบมันตรงใหน ซึ่ง
การเสพงานศิลปะก็เหมือนกับการฟังเพลงนั่นแหละ เสี่ยหอมอาจจะชอบคาราบาว
เสี่ยโมทย์อาจจะชอบสุเทพ-ธานินทร์ ผอ.อาจชอบคันหู ก็แล้วแต่ความชอบ
ที่เชียงใหม่ก็จะมีนิทรรศการของศิลปินเยอะแยะมาก เห็นมีที่ใหนก็ลองเข้าไปชมนะครับ แต่ตัวผมเองไม่ค่อยได้ไปงานพวกนี้เท่าไร เพราะดูจะมีผู้รู้มากมายเต็มไปหมดก็มักจะดูตามหนังสือและอินเตอร์เน็ตเป็นหลักผมลองลงภาของแวนโก๊ะ ให้ดูเป็นตัวอย่างก่อนครับ
[img]
[/img]