คนดี

งานวันนี้คงพิสูจน์ได้ถึงความดีแท้ๆ ของทั้งประดิษฐ์และตุ้ม ผู้คนมากันมาก
เหลือเกิน แม้กระทั่งครูอู๋ ซึ่งอยู่ใกลถึงปัตตานีก็ยังมา ผมได้เห็นคนเต็มหอประชุม ทุกๆคนมาส่งตุ้มกันด้วยความรักความผูกพันเมื่อยามที่ตุ้มมีชีวิตอยู่
เป็นอีกวันหนึ่งที่กลุ่มครูหนองบอนมามากที่สุด จนทักกันว่าครูหนองบอน
ช่างเหนียวแน่นเหลือเกิน....ตุ้มจากพวกเราไปแล้วจริงๆ เหลือไว้ในความทรงจำของประดิษฐ์ พวกเรา และเพื่อนๆ....

พรุ่งนี้..ไม่มีตุ้มอีกแล้ว

ความสัมพันธ์ของเพื่อนครูหนองบอนเป็นอะไรที่พิเศษกว่าที่อื่น เราคบกันมาตั้งแต่วัยรุ่นยันย่างเข้าใกล้ชรา เราไปงานบวช งานแต่งกัน และงานสุดท้ายซึ่งต้องไปแต่ก็ไม่น่าจะเร็วอย่างนี้ งานศพ

ทั้งสองคน มีแต่ให้ครับ การงานไม่ว่าจะเป็นงานหนักหรือเบา ถ้าขอความช่วยเหลือจากเขาทั้งสองคน เขาจะมาช่วยเหลือเราทันที ไม่เคยเกี่ยง ไม่เคยขัด แต่เขาทั้งสองเท่าที่รู้จักกันมา เขาทั้งสองจะเป็นคนเงียบๆ พูดน้อย ถ่อมตน และผมแทบไม่เคยเห็นเขาร้องขอไห้ช่วยเรื่องต่างๆเลย นี่แหละก็เป็นการพิสูจน์ให้เห็นว่า ผู้ร่วมงานและเพื่อนๆรักเขาเพียงไร

เย็นนี้.ที่ร้านพิกุล ..ภมร (อัด) .........ตะโกน พูด กลางโต๊ะอาหาร.......

เฮ้ย.......งานหน้า คิวใครว่ะ จับสลากไว้เลย ดีไหม...........

มันพูดดีว่ะ............ทำให้เรา ไม่ประมาท ในชีวิต.........ขอบใจเพื่อน

จาก........ครูหนองบอน เก่า

ทำไมไม่เข้าร่วมจับฉลากกับเขาเล่าครับท่านผอ. เผ่ือโชคดีจับได้ผลัดหลังไง........

ไม่จับล่ะครับ สละสิทธิ์ ให้ อัดมันแล้ว......

เดี๋ยวเขาว่าเอานะครับ ว่านอนหลับทับสิทธ์ ยิ่งเป็นผอ.ด้วยนา.........

แล้วลุงโมทย์จับกะเค้าป่าวว..ได้คิวไร...แต่หลานขอสละสิทธิ์นะ

เฮ้ย ไปร้านพิกุลกันเรอะ ไปกันกี่คน

เกือบ 30 ละมั่ง มีเรา แป๋ว ปุ๊ แป๊ะ ศักดิ์ชัย ทองใบ สนาน อ๋อย สันต์ เล็ก ตั้ม พิชัย ปิ๋ว ใหม่ ติ่ง แตก วิรัช ตุ๋ย อ้วน แหวว โมทย์ เมีย ลูก(สอง) หญิง แอ๊ด หนุ่ย อู๋ เมียมัน อัด วีณา เอ..........สามสิบแล้วมั้งนี่
ตกใครไปมั่งหว่า......น้ำ อีกคน นึกได้ จะบอกอีก เอาเท่านี้ก่อน
ยังมี........พี่แป๊ พี่หยัด ฝ้าย........

โอย เสียดาย เสียดายจริงๆ

อัด รู้สึกว่าจะสนุกเสียงดังก่อนเพื่อน นึกถึงโรงเรียนบนสมัยการทำบิงโกกำลังรุ่ง กระดานแผ่นหนึ่งมีอักษร 3 แถว 6 ตัว ใครไม่รู้มันเขียนกระดานบิงโกแผ่นหนึ่ง แถวแรก ภ ม ร แถวกลาง ค .. ย แถวล่าง ถ อ ก ดูมัน จำเลยที่อยู่ในข่ายน่าสงสัยมีไม่กี่คนหรอก เพราะคนที่ใช้ภู่กันเขียนสีน้ำมันบนกระดานได้มันนับตัวได้

อย่างน้อยก็พี่วสันต์คนนึ่งละ ที่เขียนได้ ฮิๆ

ฮิ..ฮิ..ฮิ..ฮิ..ฮิ... ...... ......

jeab พิมพ์ว่า:

อย่างน้อยก็พี่วสันต์คนนึ่งละ ที่เขียนได้ ฮิๆ

ถ้าผมเขียน กระดานแผ่นนั้นคงไม่มีใครซื้อหรอกเพราะอ่านไม่เป็นตัวหนังสือ
แอ๊ดฝากบอกมาว่า วันนั้นที่ร้านพิกุลสมาชิกทั้งหมด ๓๘ คนครับ