เอาฟอรั่มคอกหมูมาพูดคุยสัพเพเหระไปก่อนนะครับ พอดีเสาร์นี้ไม่ได้ไปกรุงเทพ
ก็เลยมีโอกาสถ่ายรูปยามเช้าตามสถานที่ที่ไปเรื่อยๆ วันนี้เจ้ต้อยทำขนมลืมกลืน
(ที่บ้อบบี้ไปทำในรายการคู่เลิ้ฟนั่นแหละ) ขนมลืมกลืนนี้ผมกินตั้งแต่เป็นเด็กๆ
แต่ก็ไม่ดัง พอโตก็ไม่ดัง มาเริ่มต้นตรงที่วันแรกที่มีการประชุมชาวบ้านเรื่องการ
พัฒนาริมน้ำให้เป็นย่านการค้า(ตามโครงการนำร่องของกระทรวงพานิช)
ประธานชุมชน(ซึ่งไมใ่รู้เรื่องชุมชนเลย)ถามว่าริมน้ำมีของกินอะไรโบราณบ้าง
ผมก็บอกไปว่า มีขนมลืมกลืน และขนมกุ้ยช่าย หน้าบ้าน เพราะผมกินมาตั้ง
แต่เด็ก พอมีงานเปิดบ้านริมน้ำก็มีการเอาป้ายไปติด ทั้งขนมลืมกลืนและขนม
กุ้ยช่ายหน้าบ้าน แต่น่าแปลกที่ขนมกุ้ยช่ายกลับไม่ดังทั้งๆที่โบราณจริงๆ
เจ้าของสูตรก็ยังอยู่ อายุ90กว่าปีแล้ว ที่ว่าโบราณนั้นเพราะยังทำเป็นสีม่วง
อยู่เลย (สมัยนี้ขนมกุ้ยช่ายจะทำเป็นสีขาว)
ผมเห็นนายใหญ่จะไปลองชิมขนมลืมกลืนแต่หมดแล้ว เอาเป็นว่าถ้าจะมา
ให้บอกล่วงหน้าจะเก็บไว้ให้ ความจริงแล้วขนมลืมกลืนตอนที่ผมกินตอนเด็ก
นั้นแป้งนุ่มและลื่น เวลากินก็ลืมกลืนไปเลย แต่ตอนนี้เหนียวหน่อยเพราะ
คนกวนแป้งเริ่มแก่แล้ว
ทั้งขนมลืมกลืนและขนมโก๋ ของแท้ รุ่นนี้คงเป็นรุ่นสุดท้ายแล้ว เพราะทำวันต่อ
วันและคนทำเริ่มไม่ไหวแล้ว
เช่นเดียวกับร้านปลาริมน้ำ ที่ผมมักจะพูดทีเล่นทีจริงว่า รีบๆซื้อซะนะเพราะ
รุ่นนี้เป็นรุ่นสุดท้ายแล้วสำหรับร้านปลาร้านแรกของเมืองจันท์
พูดไปก็น่าเสียดายนะครับที่สิ่งต่างๆที่ผมเล่ามานี้จะเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา
เหลือเพียงรูปถ่ายและคำเล่าขานของคนร่วมสมัย ที่พูดให้ผมฟังว่า
ร้านปลาร้านนี้ผมมาซื้อตั้งแต่เด็กๆ
เช่นเดียวกับที่ผมบอกกับประธานชุมชนว่า
ขนมลืมกลืนหน้าบ้าน ผมกินตั้งแต่เด็กๆ