ข้างตลาดน้ำพุฝั่งมุ้ยหยูจะเรียงรายด้วยอาคารพาณิชย์ ซึ่งมีร้านขายเครื่องครัว
ร้านขายของชำซึ่งโดยมากย้ายมาจากริมน้ำตอนไฟใหม้ใหญ่
มีอยู่ร้านหนึ่งมีเจ้าของร้านอายุมากแล้วอยู่คนเดียว แกจะมาเปิดร้านแต่เช้า
และนั่งอยู่หน้าบ้าน ส่วนอีก2ข้างจะเป็นคนรุ่นกลางคนกระฉับกระเฉงมาเปิดร้าน
เช่นเดียวกัน
ร้านถัดไปบังเอิญได้ลูกเขยเป็นคนขยันก็รับไม้ต่อดำเนินกิจการด้วยดี
แม้จะเป็นเถ้้าแก่ร้านขายของชำร้านคูหาเดียวแต่ก็เป็นสมาชิกโรตารี่
เห็นหน้ากันบ่อยทางเคเบิ้ลทอ้องถิ่น
ร้านริมสุดรุ่นพี่ผม2ปีได้มั้ง แต่งตัวเสื้อเชิ้ตทับในเรียบร้อยเข็นของส่ง
ลูกค้าที่จอดรถตลาดน้ำพุทุกวัน
ผมมองชีวิตและวัยของคนเหล่านี้และคิดว่าจะทำอย่างไรเมื่อ
ผมอายุเท่ากับเถ้าแก่อายุ80
