ชำนาญการพิเศษกับผลบุญ

เมื่อวานนั่งคุยกับอ๋อย สุรพงษ์ กูลนราที่บ้านอ๋อยต่อหน้าไฮเนเก้น 2 ขวด อ๋อยบอกว่าการได้มาซึ่งชำนาญการพิเศษของแต่ละคนมีเรื่องบุญวาสนามาเกี่ยวข้องด้วย แฟนอ๋อยก็บอกว่าบุญที่พี่ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตด้วย มาคิดดูผมก็ว่าจริงมีส่วนนะ ถ้าไม่มีบุญผมคงไม่ซัดเซพเนจรไปเจออาจารย์กลอยใจ ชวนศรีไพบูลย์ และได้รับความเมตตาสั่งสอนการทำวิจัยจากท่านจนผลงานส่งผ่านในครั้งเดียวเลย (สอนให้ฟรีนะไม่ได้คิดค่าอะไรเลย)
บรรยากาศการทำวิจัยที่บ้านอาจารย์ไม่ต่ำกว่าสามสี่อาทิตย์ ผมนั่งพิมพ์วิจัยเองตั้งแต่บทที่ 1 จนจบ อาจารย์กลอยใจนั่งสอนนั่งบ่นอยู่ข้างๆ สายหน่อยอาจารย์ชนินท์(สามีอาจารย์กลอยใจ อาจารย์สมัยที่ผมเรียนวิทยาลัยครู ผมมาจำท่านได้ในการไปทำงานวันที่สอง)ชงกาแฟมาเลี้ยง เที่ยงกินข้าวกลางวันฝีมืออาจารย์ชนินท์ บ่ายๆหรือบางวันอาจเย็นอาจารย์ไล่กลับบ้านพร้อมทั้งสั่งให้โทรกลับไปรายงานเมื่อถึงบ้านแล้ว เป็นอย่างนี้ทุกวัน เหนื่อเพลีย(อดนอนจากการเร่งทำงานที่อาจารย์ให้ทำเป็นการบ้าน  จนวันหนึ่งผมขับรถเฉี่ยวรถที่จอดอยู่ที่โรบินสัน เสียไปสามพัน) แต่ผมมีความสุข เหมือนได้กลับไปเป็นนักศึกษาใหม่และได้เรียนกับอาจารย์ใจดีถึงแม้จะขี้บ่น
สรุป ผมได้ชำนาญการพิเศษแล้วครับ โดยไม่ต้องจ้างใครให้เสียความรู้สึกและความภูมิใจในตัวเอง ยังเงยหน้าด่าเด็กที่ให้หรือจ้างเพื่อนทำการบ้านให้ได้โดยไม่ต้องหลบตา พร้อมกับได้ญาติผู้ใหญ่เข้ามาในชีวิตด้วยความเคารพและเต็มใจ อาจารย์กลอยใจ อาจารย์ชนินทร์ ชวนศรีไพบูลย์

เป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจ...ดีใจที่ได้รวดเดียว อ้อ ไม่ใช่บุญพา วาสนาส่งนะครับ

ทบทวนดูให้ดี ทำเองล้วนๆ

ชำนาญการพิเศษ............คนที่ทำเอง ตกมาเยอะแล้ว
นายแน่มากครับ................เยี่ยม ยอด
พูดถึงเรื่องทำบุญ มีส่วนจริง อย่างมาก...........บุญนำพา ไปให้เจอกับ คนตรวจใจดี อารมณ์ดี
..........................

ยินดีและภาคภูมิใจกับนายใหญ่ด้วยครับ เยี่ยมมากๆ...

ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนครับ