เห็นประธานโมทย์โมทย์เล่าถึงข้อเสนอและความคิดเห็นในการจัดงาน
ก็เหนื่อยละครับ เพราะความเห็นแตกต่างกันหลายเรื่องหลายราว
ผมว่าเพื่อนๆเรายิ่งอายุมากยิ่ง คิดเยอะ นะครับ(รวมทั้งผมด้วย 555)
ที่จริง ก็แค่บอกวันเวลาสถานที่แล้วก็บอกเพื่อน ก็น่าจะจบไม่ยุ่งยาก
อะไร แล้วทีนี้ใครจะมาก็เรียกว่า มาด้วยใจ เรื่องอื่นก็เรื่องเล็กไปหมด
ที่เรียกกันว่า เพื่อนกัน ต่อเมื่อไรก็ติด นั่นแหละครับ
ครูหนองบอนรุ่นเรา ไม่เหมือนรุ่นอื่น
เพราะคลุกคลีกินนอนด้วยกันมาตั้งแต่วัยรุ่น
ช่วงอยู่ด้วยกันมากกว่าอยู่บ้านเสียอีก ส่วนครูรุ่นหลังๆ
ไม่เหมือนกันละครับทั้งอายุและยุคสมัย รวมทั้งสภาพแวดล้อม จิตใจ
ไม่เหมือนพวกเรา ขนาดพวกเรายังคิดต่างเลย น้องๆก็คงไ่เหมือน
พวกเราแน่นอน
เมื่อมาเจอกันคราวนี้ ก็อาจจะคุยกันให้เข้ารูปเข้ารอย ก็ได้ เพราะมีผู้ใหญ่
อย่างพี่ยุทธ พี่วี พี่อารักข์ อยู่ก็คงจะสรุปได้ว่าจะเดินอย่างไรต่อไป