งานริมน้ำ

เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน นี่ก็จัดงานริมน้ำกันอีกแล้ว
ท่ามกลางความวุ่นวายบนถนนสายเก่าที่เพิ่มมากขึ้นทุกวัน
คนริมน้ำดั้งเดิมแบบผมผมทีเกิดและเติบโตมา
บนถนนสายนี้เหลือเพียงไม่กี่บ้าน ถูกรุกรานจากนักวิชา
การและคนนอกที่อาศัยผลงานของนักศึกษา3คน หากิน
บนซากตึกเก่าจนวิถีชุมชนเปลี่ยนแปลงจากความสุข
สงบ กลายเป็นแหล่งผลประโยชน์ให้ คนภายนอก
มาตั้งร้านกาแฟ ร้านอาหาร แอบแฝงด้วยอบายมุข
ชื่อฝรั่งเต็มไปหมด

ผมเห็นป้ายโปรโมทงานของบริษัทจัดอีเว้นท์ที่
สามารถ สร้างภาพ ให้ดูดี ตรงข้ามกับความเดือด
ร้อน ของคนริมน้ำ และการมั่วสุมของเด็กวัยรุ่น
ในตอนกลางคืน แล้วเศร้าสลดใจ

เวลาคนที่สังคมมองว่าดีอย่างนักอนุรักษ์สร้างภาพ
เหล่านี้ก็ทำลายวิถีชุมชนอย่างเหี้ยมเกรียมเหมือนกัน

ลองมองหาประโยชน์ของงานบ้าง
แม้เพียงนิดก็น่าจะช่วยให้หายเศร้าสลดใจบ้างนะ

ชอบคำตอบนี้ครับ

ผมเศร้าสลดกับความ ไม่รับผิดชอบ ของนักอนุรักษ์เหล่านี้
ทั้งๆที่ได้รับรู้ปัญหาตั้งแต่ต้นแล้ว เมื่อแก้ไม่ได้ ก็ทิ้งปัญหา
เหล่านี้ไว้ แล้วเดินหน้าให้โครงการของตัวเองสำพเร็จไป
โดยเอา ชาวบ้าน หัวอ่อน ที่พอได้ร่วมกิจกรรมออกสื่อ
ก็ทำหน้าบานนั่งทับขี้(ความเดือดร้อน) ยิ้มเฝื่อนๆไป
คนดี ก็แบบนี้แหละ

ตอนนี้ที่ใหนมีบ้านเก่าอันเป็นที่สงบของคนชรา เป็นโดน
หมด ไม่ว่าที่ตราด สามย่าน
วิถีชีวิตโดนทำลายหมด ผมก็เลยไม่รู้ว่า เรา ถูกหลอกหรือเปล่า

แต่ก่อนพอเขียนเรื่องนี้ ก็จะโดนแซวว่าเดือดร้อนเพราะ
เรื่องถูกจอดรถขวางประตูหรือเปล่า
ก็โดนกันทุกบ้าน เพียงแต่ไม่กล้าบ่นและพูดออกมา
ดังๆแบบผม เพราะกลัวถูกมองว่า เห็นแก่ตัว
แต่ตอนนี้เห็นทะเลาะกันตลอดถนน

ผมเคยอยากบอกคนบ่นว่า กล้ามั้ยคนที่เดือดร้อน ไปเดิน
ชูป้ายพร้อมกันเวลานักท่องเที่ยวมา
ก็เงียบกันหมด

ตอนอาผมรณณรงค์ต้านเขื่อนริมน้ำก็แบบนี้ พอชนะ
ก็เอาด้วย

แต่เรื่องนี้ต่อสู้กับคนแกล้งดี ลำบากครับ