เข้ามาอัพเว็บเช่นเคย เพื่อให้ทราบว่าเว็บยังมีชีวิตอยู่ ที่จริง
ไม่อยากเขียนทุกวัน(ไม่ใช่เพราะเบื่อ)แต่เพราะไม่มีประเด็น
ผมก็เช่นเดียวกับนายใหญ่ที่หามรุ่งหามค่ำ ทำกิจกรรมเด็ก
มาชั่วชีวิต แต่ผมก็ทำเว็บกับวารสารรวมทั้งกิจกรรมเด็กอย่าง
บนเวทีและรายการเสียงทางสาย มาชั่วชีวิตเหมือนกัน
คำตอบที่ผมเคยบอกไป ก็คือ ทำเพื่อตัวเอง แม้ว่าจะ
ไม่มีผลตอบแทนเป็นผลประโยชน์หรือตัวเงิน แต่ก็มี
ความสุขที่ได้ทำ
คำว่าอุดมคติดูเหมือนจะใช้ได้ในยุค16นับตั้งแต่เรื่อง
การชุมนุม 14 ตุลา หนังสือ เรื่องราวของอุดมคตินั้น
เยอะมากอย่าง เขาชื่อกานต์ ครูบ้านนอก อะไรทำนองนี้
เป็นแรงบันดาลใจให้หลายคนอยากออกไปช่วยคนใน
ชนบท โดยเฉพาะคนหนุ่มสาว
แต่มาถึงวันนี้นอกจากการทำอะไรทำนองนี้ ก็ยังมีพวก
ที่ทำอะไร โดยไม่มีผลตอบแทนจำนวนมาก ยกเว้น
พิชัยกับติ่งนี่หวังผล นั่งไลค์นั่งแชร์กันทุกวินาที
ตั้งแต่ตื่นนอน เข้าห้องน้ำ ขณะนั่งท้ายมอไซค์
ก่อนกินข้าว ทำอะไรที่ใหน ทั้งโพสต์ ทั้งไลค์
กันอย่างกับว่าชีวิตนี้ไม่มีเรื่องอื่นอีกแล้ว
เรื่องนี้ผมไม่กล้าวิพากวิจารณ์มากนะครับ
กลัว อากง แกจะเตะเอา....555...555