เรื่องของโค้ชเช ทำให้ผมรู้จัก ผู้ใหญ่ หลายคน
ผู้ใหญ่กลุ่มแรกได้แก่ นักเต้าข่าว กับพ่อแม่เด็ก ที่เอาเรื่องของเด็ก
มาออกสื่อ โดยไม่เข้าไปคุยกับโค้ช ผู้จัดการ หรือนายกก่อน รวม
ทั้งการสร้างประเด็นขัดแย้งรุนแรงโดยมุ่งขายข่าวเป็นหลัก
ผู้ใหญ่กลุ่มที่2 ได้แก่โค้ช ผู้จัดการ ซึ่งเป็นผู้ใหญ่ที่กล้ากล่าว
คำว่าขอโทษและให้อภัย ทั้งๆที่อยู่ในสถานะได้เปรียบ อันนี้
ทำให้ผมนึกถึงคำว่า รู้แพ้รู้ชนะรู้อภัย ซึ่งเป็นคำที่ไม่ได้ยิน
มานานแล้ว
เรื่องสุดท้ายเมื่อเด็กจะเอาดอกไม้ไปขอโทษโค้ช นักเต้าข่าว
กลัวเสียหน้า ก็พยายายามบอกว่าเป็นการแสดงออกระหว่าง
ครูกับศิษย์ และโยนความผิดและเรื่องราวต่างๆไปให้ โซเชี่ยล
มีเดีย ทั้งๆที่ตัวเองตั้งใจขายข่าว และแสดงบทพระเอกอุ้มเด็ก
แต่ก็ไม่เป็นไรครับ คนไม่ดีที่ชอบแสร้งทำเป็นคนดี กำลัง
โดนอัยการสูงสุดฟ้องในคดีทุจริตเรียบร้อยแล้ว
นี่แหละครับ การปล่อยให้คนไม่ดีมีที่ยืนกอบโกยเอาผลประโยชน์
จากการเต้าข่าวมาหลายสิบปี
