ระยะหลังที่ไม่ได้ดูข่าวการเมืองหรือทีวีดาวเทียมช่องต่างๆ
ที่ชอบปลุกระดมเรื่องการเมือง หรือการวิเคราะห์การเมือง
หรือแม้แต่เรื่องนักการเมืองในยุคคสช.แล้วจะรู้สึกสบาย
ใจไม่เครียด แต่เชื่อใหมภายใต้ ความสงบเงียบนั้น
มีคลื่นใต้น้ำอยู่ รอวันใดที่ อำนาจ ควบคุมนั้น อ่อน
แอก็พร้อมที่จะกลับมาทุกเมื่อ
มีเพื่อนผู้หญิงที่เป็น ผอ.ที่ตราดคนหนึ่งแนวคิด
ก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง แม้กระทั่งเกิดเหตุการณ์
ระเบิดยิ่งถล่มจนคนและเด็กเจ็บและตายที่แสน
ตุ้งซึ่งเป็นคนบ้านเดียวกัน และรู้ว่าใครกระทำ
แนวคิดก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง เรียกว่ายากเกิน
จะเยียวยา ผมก็เลิกที่จะถามว่า ถ้าญาติพี่น้อง
หล่อนประสบเหตุนั้นด้วย จะเปลี่ยนแนวคิดมั้ย
แต่คิดว่าเปล่าประโยชน์
เมืองไทยเป็นเช่นนี้ก็เพราะมีคนบางกลุ่ม
แยกแยะชั่่วดีไม่ได้ ซึ่งอันตรายเป็นอย่างยิ่ง
ไอ้ที่โดนรายงานตัวแล้วออกมาเงียบๆ
ก็แค่รอจังหวะแค่นั้นเอง
