ในห้วงเวลาที่ความกระตือรือร้นหดหายไป เรียกว่าอิ่มตัวก็ว่าได้
เข้าไปนอนดูโทรทัศน์เอชีวิตของหนุ่มอายุ40ประสบความสำเร็จ
มีเงิน(อย่างน้อย)120ล้าน
ความหวัง ความกระชุ่มกระชวยก็กลับมาอีกครั้ง
เด็กหนุ่มคนนี้ออกจากโรงเรียนแล้วเริ่มเอาของจากอยุธยานั่ง
รถไฟมาขายที่คลองถม ด้วยความหวังที่ว่าพอเพื่อนเรียนจบ
หนุ่มคนนี้ก็รวย เอาของเก่ามาขายง่ายๆ พอมีเงินก็เช่าที่ขาย
ของที่จตุจักร(ซึ่งผมคุ้นเคยกับร้านเหล่านี้ดี) จนมีเงินก็ไปซื้อ
โกดังเก่าตรงที่ดินของรถไฟ พัฒนาขึ้นจนกลายเป็นตลาดนัด
มีคนค้าขายเป็นพันคนทุกวันนี้
แต่ไม่ขึ้นค่าเช่าค่าเซ้ง เขาบอกว่าพอแล้ว อยู่กับพ่อค้าแม่่ค้า
แบบครอบครัว เขานึกถึงตอนเข้ามาขายของแบกะดินจนถึง
ห้องเช่าโดนเอารัดเอาเปรียบมาตลอด พอมาทำตลาดนัด
ก็อยู่กับคนเหล่านั้นแบบครอบครัว
ชอบตรงที่ว่า พอแล้ว และไม่เอารัดเอาเปรียบคนนี่แหละ
ตัวเขาก็ทำตัวธรรมดาาใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์เหมือนพ่อ
ค้าทั่วไป ทำอะไรง่ายๆ1+1เป็น2ไม่ซับซ้อน ซื่อสัตย์
และมีคุณธรรม
แค่20นาทีทำให้ผมรู้สึกว่า ยังมีอะไรต้องทำอีกเยอะเลย