.......ตั้งแต่ไปส่งศพเพื่อนขึ้นสวรรค์ วิจารย์ ที่เรียน ว ค จ บ รุ่น3 ทำให้ผม
ค้นพบตัวตนที่แท้จริง ของตัวเอง ว่า การเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสัจธรรม ใครก็หนีไม่พ้น
จะตายช้าตายเร็ว อยู่ที่ตัวเราเอง...
.................เพื่อนๆๆผม รุ่น เดียวกัน ล้มหายตายจากไปก็มาก หลายคน ผมว่าเค้าใช้
ชีวิตสิ้นเปลืองไปโดยเปล่าประโยชน์ ไร้สาระ กินเหล้า ดูดบุหรี่ ทุกวัน
..........แทนที่จะใช้ชีวิตดำเนินตามรอยพุทธองค์ กลับเดินหลงทางเข้าพงเข้ารก
เพื่อนผม เช่น วิโรจน์ ก็เป็นทาสสุรา ทาสบุหรี่ จนเป็นมะเร็งตาย ด้วยวัยยังเยาว์
ไม่รู้ว่าตายแล้วจะได้เกิดเป็นคนอีกหรือเปล่า....หรือจะไปเป็นหนอนไชขี้ ตามส้วม
...............บุญ กรรม ผมว่ามีจริง ไม่ชาตินี้ ก็ชาติหน้า
ชาวคอกหมูขยัน ทำบุญ ทำทาน สร้างบารมี ใว้กินชาติหน้า
.........อยู่แค่วันเดียว ทำประโชน์ ดีกว่า อยู่เป็น สิบปีไม่ได้ทำอะไรเลย
