ผมค่อนข้างแอนตี้กับรายการประกวดบนหน้าจอโทรทัศน์
ซึ่งยอมรับว่าเป็นความคิดต่าง
ซึ่งแน่นอนไม่ต้องเห็นด้วยก็ได้
แต่มีรายการ เดอะว้อยซ์ และว้อยซ์ คิด นี่คือข้อยกเว้น
เพราะเป็นรายการที่มีมาตรฐานพอสมควร(แน่นอนเป็น
ลิกขสิทธิ์ของต่างประเทศ )
ผมเอาน้ำเสียงคุณภาพ
ของเด็กที่ร้องเพลง พิษรัก ซึ่งคิดว่าเป็นเด็กที่มีพลัง
เสียงดีคนหนึ่ง
แต่สังเกตใหมครับว่ถ้าฟังแต่เสียง ก็
คือผู้ใหญ่ดีดีนี่เอง และพอมาดูลีลาบนเวที ไม่ว่า
จะเป็นสีหน้าท่าทาง หรือการเล่นกับกับกล้อง ตาม
ที่โค้ชฝึกสอน จะเห็นว่า ความไร้เดียงสา ความ
เป็นเด็กโดนโค้ช เอาออกไปหมด
และที่เห็นอยู่บนเวที ก็คือบุคลิกของผู้ฝึกสอน
นั่นเอง
เอามาให้ดูกันเพลินเพลินครับ
ผมเชื่อว่าชัยชนะของน้องบุ้งกี๋ที่ชนะเลิศ
ไม่ได้มาจากเสียงร้อง แต่มาจากความ
เป็นธรรมชาติ ความเป็นเด็กที่ยังเหลือ
อยู่มากกว่าคนอื่นๆ
