พี่อี๊ดเป็นรุ่นพี่ที่ผมรู้จักที่วค.เพราะผมเรียนห้องเดียวกับอ้อยน้องสาวพี่อั๊ด
ผมเจอพี่อี๊ดแล้วรู้สึกค่อนข้างอุ่นใจ คิดว่าเดี๋ยวคงพาเราไปพักบ้านดีดีแน่เลย
ผมมองบ้านพักสวยๆหลายหลังที่ราดปูนสะอาดอยู่ข้างล่าง บางบ้านข้างล่างก็มีห้องใหญ่อีกห้อง
ที่ใหนได้ พี่อี้ดพาผมกับโมทย์ไปบ้านท้ายสุด แถมมีคนอยู่อีกห้อง คือพี่โกะ้ะกับพี่คำมี
ใต้ถุนเฉอะแฉะมีห้องน้ำเล็กๆอยู่ห้องเดียวแถมแท้งค์น้ำบุบบิบู้บี้
ผมอยู่ห้องเดียวกับโมทย์ได้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะผมฟังเฮฟวี่ ส่วนโมทย์ฟัง สุเทพ ธานินทร์ เ
ราปูเสื่อนอนพื้นและที่แน่นอนผมมีเท้ปคาสแซทต์คู่ใจไปด้วย
ในบ้านหลังแรกที่ผมต้องแอบถอนหายใจในความโกโรโกโสและทุรกันดารของมัน
กลับกลายเป็นบ้านที่รวบรวมความสุข มิตรภาพ
ความไร้สาระกันแทบทุกค่ำคืน เป็นบ้านหลังแรกที่ผมประทับใจมากกว่า
บ้านพักทุกหลังทีผมย้ายโรงเรียนมา