เป็นปรากฏการณ์น่าทึ่ง ที่การต่อสู้ของมวลมหาประชาชนครั้งนี้ นอกจากจะเป็นการรวมตัวกันของคนกรุงเทพฯ, คนต่างจังหวัด, คนรวย, คนจน, หมอ, พยาบาล, ครู, อาจารย์, ข้าราชการเกือบทุกกระทรวง, ประชาชนหลากหลายอาชีพแล้ว ยังมีเสียงน้อย ๆ ที่คอยสนับสนุนเป็นกำลังใจให้กับลุงกำนัน ดังที่เราได้เห็นได้ฟังมาทุกคืน- -
คืนนี้ มีจดหมายฉบับหนึ่งจากเด็กหญิงที่ส่งเงินมาให้ลุงกำนัน 2,300 บาท เธอเล่าว่านั่นคือทุนการศึกษาที่เธอได้รับจากการเรียนดี และเธอขอบริจาคยกให้ลุงทั้งหมด เพื่อช่วยเหลือคนบาดเจ็บและเป็นกำลังใจให้ลุง เธอลงท้ายจดหมายว่า “ช่วยรักษาชาติให้หนูด้วยนะคะ”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรก! เท่าที่ผมจำได้และเคยบันทึกไว้ ขอยกมาอีกครั้ง- -
เด็กหญิงตาบอดพับนกกระดาษ 365 ตัวใส่ขวดโหล แล้วนำมามอบให้ลุงกำนัน - ในจำนวนนกทั้งหมดนั้นมีตัวหนึ่งขนาดโตกว่าตัวอื่น ๆ ซึ่งเธอบอกว่าเป็นจ่าฝูง อันหมายถึงลุงกำนัน ที่จะช่วยนำพาทุกคนให้ไปสู่วันใหม่ที่ดีกว่า...
เด็กชายคนหนึ่ง กำมือตัวเองแน่น เมื่อลุงกำนันเดินขบวนผ่านหน้าโรงเรียน เขาดึงมือกำนันไว้ แล้วกระซิบบอกว่านี่เป็นเงินค่าขนมของเขา ช่วยลุงกำนันสู้ ๆ แล้วก็ค่อย ๆ คลายมือตัวเองออก ปล่อยให้เหรียญสิบกับเหรียญห้าลงไปอยู่ในมืออุ่น ๆ ของลุงกำนัน
นั่นเป็นเพียงบางเรื่องบางราว ที่ยังไม่รวมถึงเด็กอีกคนหนึ่งที่สู้อุตส่าห์เก็บสะสมเงินเป็นปีสำหรับตัวเอง แต่แล้วตัดสินใจมอบให้ลุงกำนันทั้งหมดเป็นเงินห้าพันกว่าบาท
. . . .
จนถึงวันนี้ คำถามที่เคยมีคนสงสัยถามผมว่า ทำไมถึงเชื่อนักการเมืองคนนี้ที่มีคนทั้งรักทั้งชังอย่างคุณสุเทพ เทือกสุบรรณ ไม่กลัวหรือว่าเขาจะหลอกเป็นเครื่องมือ - - ผมตอบแทนทุกคนไม่ได้ แต่สำหรับผมแล้ว ผมเชื่อว่า การเป็นลุงกำนันของคนทั้งประเทศที่ยืนอยู่ได้เพราะใจของประชาชนค้ำไว้ และการเดินทางไกลหลายร้อยกิโลเข้าสู่หน้าประวัติศาสตร์ ที่แสนเจ็บปวดเหนื่อยยากเสี่ยงต่อชีวิต นั้น คงไม่มีใครยอมแลกทิ้งไปง่าย ๆ - โดยเฉพาะเมื่อมีมือน้อย ๆ ของเด็กหลายคนอยู่ในอุ้งมืออุ่น ๆ ของเขา พร้อมด้วยเสียงกระซิบที่ดังก้องอยู่ในใจว่า
ช่ ว ย รั ก ษ า ช า ติ ใ ห้ ห นู ด้ ว ย น ะ ค ะ
- ปะการัง -
