สิ่งที่ติดอยู่ในใจผมมาหลายปีแล้ว คือการรับฝากรถหน้างาน ที่วินคบกับตำรวจและจังหวัดเปิดรับฝากรถหน้าด้านๆที่ผิดกฎหมาย
เพราะเป็นที่สาธารณะ แม้จะเก็บคันละ10บาทผมยอมเดินใกลเกือบกิโลเพราะไม่ยอมเสียเงินให้พวกมัน แต่ไม่ใช่เพราะความขี้
เหนียวแต่ไม่ชอบความเอารัดเอาเปรียบ มาปีนี้มันกั้นที่รับฝากลามมาถึงหน้าบูรพาคลินิค ซึ่งแถวนั้นเป็นสถานบริการของ
เอกชน มีร้านหมอถึง2ร้าน ผมเคยคุยกับแฟนหมอซึ่งเป็นแคชเชียร์ว่า หมอ น่าจะโวยเรื่งนี้ เพราะเสียงของหมอย่อมดังกว่า
ชาวบ้าน แฟนหมอยิ้มแห้งๆ ยอมจำนนต่อการรุกรานขูดรีดของคนพวกนี้ ที่ผมไม่ค่อยได่ไปเที่ยวงานก็เพราะเรื่องนี้แหละ
ถ้าเก็บบัตรผ่านประตูผมยินดีเสียมากกว่า"ดนขูดรีดจากคนพวกนี้
ครับ...เวลาใครชวนไปม้อบนั่นม้อบนี่ กู้ชาติที่โน่นที่นี่ ผมไม่ค่อยไป แม้ว่าจิตใจอยากไปเต็มเปปี่ยม เมืองไทยปฎิรูปแค่ตัว
หนังสือครับ และผ่านการปฎิรูปมาหลายครั้ง แต่คนโกงยังมีช่องทางอยู่เสมอ ขนาดในเวลาที่ต้องต่อสู้กับตระกูลชั่ว ยังมี
คนมาเหน็บแนมกำนันสุเทพทางรายการตีแสกหน้าทุกครั้ง
แค่อารยขัดขืนไม่ไปเที่ยวงานยังทำไม่ได้ แต่ก้าวกระโดดไประดับอินเตอร์
ครับ ครั้งหนึ่งคนเคยต่อต้านห้างใหญ่เต็มตลาด ตอนนี้ห้างลามไปพอพอกับเซเว่นแล้ว
ปฎิรูปอีก10ครั้งก็เท่านี้ ผมว่าไม่ต้องร็อก แค่บอกว่าจะไล่ตระกูลชิน และแก้งค์แดงตรงๆน่าจะดีกว่าเถียงกันว่าจะไปเลือกตั้ง
หรือไม่ไปเลือกตั้ง
