ชำรุด

มีบุคคลสำคัญ2คนที่เป็นสัญญลักษณ์ของ14ตุลา นั่นคือคุณเสกสรรค์ ประเสริฐกุล และ คุณธีรยุทธ บุญมี คนแรกบอกลาการเมืองด้วยวาทกรรม
ที่ว่าเป็นสิ่งชำรุดทางประวัติศาสตร์ แต่ก็กลับคำมาร่วมลงชื่อแก้ไขม.112 และถอนตัว(ชักออก)ในตอนหลัง เมื่อเสียงปี่เสียงกลอง14ตุลาดังขึ้น
สิ่งชำรุดชิ้นนี้ก็อดออกมาไม่ได้อีกคราวนี้ลดตัวเองมาอยู่ชั้นเดียวกับไอ้เต้นเผาเมือง ใช้คำพูดสำบัดสำนวนแบบซ้ายเก่า แต่มองข้ามทักษิณ
และพูดเฉี่ยวไปถึงอำนาจที่มองไม่เห็น

ผมเองซึ่งไม่ชอบหมวกแก้ปที่แกใส่ตอนเป็นนักศึกษามาตั้งนานแล้ว จนบัดนี้ยิ่งเกลียดหนักเข้าไปอีก
ผิดกับอ.ธีรยุทธซึ่งต่อสู้กับเผด็จการทหารมายาวนานและต่อเนื่องมาเผด็จการพลเรือน ที่ท่านหายไประยะหนึ่งก็เพราะโลกประจำตัว
นอกจากชาย2คนนี้ ก็ยังมีหญิงอีก 2 คนที่เป็นสัญญลักษณ์ของเดือนตุลา คนหนึ่งคือ เสาวณีย์ ลิมมานนท์ผู้หญิงห้าวหาญรูปร่างอ้วน
ใส่แว่นกรอบหนาเตอะ คนนี้หายไปจากวงการเมือง

ส่วนอีกท่านหนึ่งคือ คุณจีรนันท์ พิตรปรีชา อดีตคู่ชีวิตของสิ่งชำรุดชิ้นนั้นแหละ ปัจจุบันยังเคลื่อนไหวเกี่ยวกับงานอนุรักษ์ธรรมชาติ และ
ศิลปวัฒนธรรม เท่าที่ทราบเธอ รักในหลวงครับ

บุคคลที่ภาพลักษณ์ดูน่านับถือบางครั้งก็ไม่เป็นอย่างที่เราคิดเสมอไป และเป็นอันตรายอย่างยิ่งสำหรับคนรุ่นหลังที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่แถมเกิด
ไม่ทันถูกยัดเยียดความเกลียดชังจากบุคคลเดือนตุลา ทุกปี ทุกปี

เด็กรุ่นใหม่ทียังไม่ตกผลึกทางความคิด ถูกบ่มเพาะสายพันธ์แห่งความเกลียดชังจากคน
รู่นเก่าที่ยังฝังลึกถึงความอาฆาตแค้ และอุดมการณ์คอมมิวนิสต์ที่ถูกยัดใส่สมองมาจน
ถีงปัจจุบันแม้ว่าลัทธิคอมมิวนิสต์จะล่มสลายไปแล้ว
แต่ คนรุ่นนั้น ยังเอา เรื่อง ที่คนรุ่นนี้ ซึ่งเกิดไม่ทันมาสืบทอดเจตนารมณ์ซึ่งน่าจะตาย
ไปพร้อมกับคนรุ่นเก่าไปแล้ว
การฟังเพลงเพื่อชีวิต การจัดอีเว้นต์เดือนตุลาไม่ใช่เรื่องที่จะมาทำกัน
เหมือนพวกแ..กเหล้าราคาแพง แล้วตะโกนร้องเพลงเห็นใจคนจนในโรงเบียร์หรอกครับ...พี่น้อง

.........ไม่พูดหลับดีกว่า....ทำสมาธิเพื่อความสงบสุขในใจ

ก็...พวก 14 ตุลาเองยังแบ่งสีกันแล้ว จัดงานรวมกันยังไม่ได้เลย จะไปหวังอะไร