เด็กของเจี๊ยบ

เจี๊ยบซื้อกีตาร์ให้เด็กที่โรงเรียนท่าพริกที่มีใจรักด้านดนตรีและเป็นเด็กดี ชมภาพครับ เจี๊ยบมาคอมเมนต์เองด้วยนะครับ

[img] [/img]

เด็กๆของเจี๊ยบ

[img] [/img]

ความรู้สึกของเด็กๆ

[img] [/img]

แหม่ มันช่างขอได้ถูกใจครูเจี๊ยบจริงๆ ขอให้ครูถูกหวย

เจี๊ยบช่วยซื้อให้น้ำพุซักตัวได้มั้ยครับ พ่อน้ำพุ ไม่ค่อยใส่ใจเลย....

มิบังอาจหรอกจ้า พี่ตุ๋ย ...พ่อเขาซื้อให้น้ำพุราคาเหยียบแสน เจ้าเคนคนนี้ได้แค่กีต้าร์มือสอง ที่เจ้าของซื้อมาแล้วก็เก็บไว้เฉยๆ ต้องขอบคุณครูที่เขาขายให้ในราคาถูก ๆ แล้วก็ขอบคุณครูสาว (น้อย)อีกสองท่าน ที่ช่วยบริจาคทุนทรัพย์ เด็กบอกว่า วันที่ ๙ จะมาอวยพรครูที่บ้าน พร้อมคนอื่นๆที่เล่นดนตรีในโบสถ์ แต่หมูเจี๊ยบไม่อยู่บ้านจ้า

จริงครับ กีตาร์น้ำพุเนี่ยราคาเหยียบแสน(สาหัส)จริงๆ ยืมครูมาเล่นเหมือนกัน
น้ำพุเล่นกีตาร์โปร่งครับ

ที่จริงก้ไม่ได้รู้หรอกว่ากีต้าร์มือสองที่เขาบอกขายให้เด็ก เป็นแบบไหน เด็กเขาบอกว่าจะหาคนจ้างทำงานหลังเลิกเรียนและวันเสาร์ เพื่อจะเก็บเงินซื้อกีต้าร์ ก้เห็นว่าเขาเป็นดีดี มีจิตอาสา และเขาเล่นดนตรีทุกวันอาทิตย์ ก็เลยช่วยเขา เห็นเพื่อนๆบอกว่าเขาถนอมของเขามากๆ

การทำให้คนมีความสุขเป็นสิ่งดีแล้วครับ ผลบุญอันนี้จะทำให้เจี๊ยบร้อง
คาราโอเกะในวันที่14นี้แน่นอน

ได้เจอกันแน่ๆวันที่ ๑๔ น่ะ แต่หากเป็นตอนนี้ ก็ลำบากใจหน่อย เพราะต้องติวเด็กแข่งระดับภาค ตอนนี้ให้เด็กมาอยู่ที่บ้านเลย ไปแข่งวันที่ ๑๑ จ้า ไม่ได้ไปพักโรงแรมหะรูหะราแบบหนองบอนเขาร้อก ผอ.เพื่อนพี่ตุ๋ยไม่ลงทุนให้หรอกจ้า ปีที่แล้วไปกาญจน์ก็ไม่ได้ไปพักล่วงหน้า ไปถึงเช้า แข่งเกือบเที่ยง แล้วก็กลับ ตอนนี้ไม่ซีเรียสแล้ว ได้ที่เท่าไรก็ช่างเฮอะ!!!แต่อย่าให้ได้ที่สุดท้ายแล้วกัน ดูรายชื่อและโรงเรียนแล้ว มี แค่ ๔๔ โรง มีทั้งสาธิต , นานาชาติ,English Program, โรงเรียนเอกชน ...แล้วโรงเรียนบ้าน.. โรงเรียนวัด คงเป็นไม้ประดับตามเคย ว่าแต่พวกเราไปร้านไหนกันดี หนองบัวเขาก็มีห้องคาราโอเกะ หรือจะไปที่ร้านโชคดี ร้านนี้เครื่องเสียงดี มีดีเจจัดเพลงให้ด้วย แต่ต้องจองห้องล่วงหน้า ยังไงก็บอกล่วงหน้านะจ๊ะ

ผอ.ไพศาลให้ครูไปชมและเชียร์เด็กได้ทุกคน เช่ารถตู้ให้ ๑ คัน รถครูที่ไปเองโรงเรียนออกค่าน้ำมันให้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เยี่ยมมากๆเลย หากได้ผอ.แบบนี้ ครูเจี๊ยบจะมีกำลังใจเพิ่มอีกมาก ที่นี่ เพื่อนพี่ตุ๋ยไม่เคยถามสักคำว่าเด็กๆที่หมูเจี๊ยบฝึกสี่ห้าคนน่ะ ผลเป็นอย่างไร ใครฝึกอะไรก็ไปส่งเด็กเอง น่าสงสารเด็กอยู่คน ที่ต้องไปอยู่รอการแข่งขันคนเดียว เพราะหมูเจี๊ยบเป็นกรรมการ แยกไปดูเด็กไม่ได้ และค่าน้ำมันรับส่ง ไม่เคยมีให้ เคยถามเขาครั้งนึงที่ต้องควักกระเป๋าเพิ่ม ๑๒๐๐ ตอนไปอบรมครูแกนนำ ก็โดนว่ามาซะสงาดว่าไม่มีน้ำใจ ไม่เสียสละ เห็นแก่ตัว เออ แล้วเวลาให้เราไปรับส่งเด็กอบรม รับส่งเด็กแข่งโน่นนี่ล่ะ คือการเห็นแก่ตัวไหม เราต้องทุ่มเทกะการฝึกเด็กล่ะ .... เด็กไปแข่งไม่เคยได้ค่าขนม ได้ที่ ๑-๒ กลับมาไม่เคยชม ไม่เคยให้รางวัล เด็กมันยังพูดเลย มันน้อยใจ เจ้าด็กคนนี้เริ่มแข่งระดับจังหวัดตั้งแต่ปีแรกที่หมูเจี๊ยบย้ายไป เขาเรียน ป. ๖ ได้ที่ ๒ สองครั้ง ที่ ๑ สามครั้ง.. เออ ...นี่ครั้งแรกเขาบอกว่าให้ไปพร้อมกันกะเด็กออทิสติก ที่มันยี่งกว่าแอลดี เป็นเด็กที่ศูนย์เนินโพธิ์ส่งมาเรียน เด็ก ๕ ครู ๓ ให้ไปพักบ้านเพื่อนเขา แบบว่าเป้นบ้านที่ไม่มีใครอยู่ แล้วห้องน้ำ ที่นอน อะไรก็เป็นปัญหา หมูเจี๊ยบเลยบอกว่าไม่สะดวกที่จะไปพักบ้านคนอื่น เขาเลยบอกให้ขับรถไปเอง เราบอกว่ารถเราเก่า ไปไม่ไหว ยางก็ยังไม่ได้เปลี่ยน เพราะไม่มีตังค์ พอดีกว่า บ่นมากไปเดี๋ยวแก่กว่าครูพิชัย แต่มันอึดอัดว่ะ

....เอ้อ...นึกว่าทำบุญนะครับ....ฟังแล้วเสียความรู้สึกเหมือนกัน

น้ำพุ..ก็ไปประกวดหุ่นยนต์ระดับภาคเหมือนกัน...ครูควักกระเป๋าเอง
เหมือนกัน รีโมทตัวสุดท้ายที่ใช้บังคับหุ่นยนต์ก็เจ๊ง ต้องไปแข่งทั้ง
รีโมทเจ๊งๆเหมือนกัน

ตอนผมฝึกปิงปองให้เด็กพาเด็กมาซ้อมหนองบอนก็ควักเงินส่วนตัว
เวลาน้ำพุไปแข่งอะไรผมก็ไม่เน้นนะครับ ไม่เคยยุ่ง บอกแค่ว่าทำ
ให้ดีที่สุด แล้วมีความสุขกับสิ่งที่ทำ...

สุดท้ายผมว่าเจี๊ยบมีความสุขที่ได้ทำ ไม่งั้น เลิกไปนาแล้ว
ทำไปบ่นไป ไม่ผิดกติกาครับ

สุดท้าย...อิจฉาวสันต์ว่ะ....

พิมพ์ไว้ตั้งมาก แต่ส่งไม่ได้ เลยต้องพิมพ์ใหม่ หมูเจี๊ยบน่ะ ได้ระบายความอึดอัดใจบ้าง ก็ยังดี เวลาน้อยใจก็คิดว่ากูไม่ส่งเด็กประกวดอีกแล้ว แต่ก็ทำทุกปี ปีที่แล้วส่งสามคน ได้สามเหรียญทอง ปีนี้ส่ง ๕ คน แต่แข่ง ๔ คน รู้แต่ได้ ๑ ทอง, ๑ เงิน ที่เหลือยังไม่ประกาส รู้แต่ว่าไม่ติดเป็นตัวแทน มีครูรุ่นพี่เขาพูดว่าเราน่ะ ทำไปเพื่ออะไร ความชอบก็ไม่มี ความดีก็ไม่เหลือ เราก็บอกว่า ทำเพื่อเด็ก เออ แล้วนี่พี่สันต์ไปกันทั้งโรงเรียนเลยเรอะ ผอ.เพื่อนพี่ตุ๋ยเขาก้ไปวันนี้เหมือนกัน เขาขับรถเขาไปคนเดียว ไปหาเพื่อนเขาก่อน พรุ่งนี้รถตู้ไปส่งเด็กออทิสติก ๔ คนและครูพี่เลี้ยง ๓ คน แล้วตอนเย็นก็กลับมา เช้ามืดวันที่ ๑๑ ก็รับหมูเจี๊ยบกะเด็กไป เย็นก็กลับพร้อมครูพี่เลี้ยงและเด็กออทิสติกที่ไปพักบ้าน (ร้าง)เพื่อนผอ. อิจฉาครูหนองบอนจังว่ะ ได้เที่ยวกันทุกคนเลย

ไม่ค่อยอยากอ้างเป็นเพื่อนหร็อกนะครับทั้ง ผอ.สมควร ผอ.ไพศาล ผอ.
วิวัฒน์(ของสุรพล)
คนที่พออ้างเป็นเพื่อนได้ก็คือ ผอ.ส้ม กะ ผอ.นึก
แต่ที่อ้างได้ว่าสนิทก็คือด้อกเตอร์สุรีย์มาศ เพราะดื่มเหล้าได้ มัน มาก

เวลาเมาแล้วใครฟังใคร ใครห้ามใคร ระหว่างดร. อุ๊ กะแอดมิน

ถ้อยทีถ้อยอาศัยครับ ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันมากสำหรับเพื่อนคนนี้

Admin พิมพ์ว่า:

สุดท้าย...อิจฉาวสันต์ว่ะ....

อย่าอิจฉาเลยครับ ตั้งแต่อุตส่าห์มีรถยนต์มือสองกับเขาได้ตั้งหนึ่งคันเด็กผมทั้งนักกีฬาทั้งเด็กชุมนุมรักนก 99 เปอร์เซ็นต์ ไปไหนก็ตามรถผมน้ำมันผมตลอดครับ(อย่างชุมนุมรักนกน่ะปีหนึ่งผมขอเบิกเงินโรงเรียนแค่ครั้งเดียวสำหรัปทริปต่างจังหวัด)

วันที่ 11 เจอกันนะครับ.........สนามกีฬาจังหวัดระยอง....

ยกทีมไปทั้ง รร. เหมือนกัน ถือโอกาส ศึกษา ดูงาน ครับ

อิจฉาเว้ย..ป้าแดงโทรมาบอกว่ากำลังกินก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋น หมูสะเต๊ะ และขนมกันอยู่ มีเพื่อนหลายคนที่นั่น โรงเรียนเราไม่ปิด มีครูไปส่วนหนึ่ง ซึ่งครั้งแรกมีได้ไปแค่ครูเจี๊ยบกะเด็กที่แข่ง ครูพี่เลี้ยงและเด้กออทิสติก นี่ผอ.ยังเมตตาให้ครูไปเป็นเพื่อนอีก ๔ คน แล้วก็ยังดีที่ให้ไปรถตู้ เพราะเขาให้ครูเจี๊ยบขับรถไปเองกะเด็ก แต่ครูเจี๊ยบบอกว่ารถเก่าเกินที่จะไปถึงระยอง

จำนงค์โทร.มาบอกว่าไม่มีอะไรให้ดู เวลาเด็กประกวดกิจกรรมเขาไม่ให้เข้าไปดู ครูที่ไปต้องไปนั่งคอยอยู่ตามอาคาร เออ..ถ้างั้นตั้งใจไปดูหนังในรถตู้ก็ได้ฟะ

ถ่ายรูปมากันเยอะๆครับ