เพื่อน เพื่อน

งานเกษียณผอ.ทวีผ่านไปแล้ว ผมเคยคิดตั้งแต่งานพียุทธเกษียณว่าถ้าพี่วีซึ่งเป็นผอ.ต่อจากพี่สุกิจ รก.ธนวัตร และ อ.เฉลิมพล ก็คงจะปิดตำนานคอกหมูได้แล้ว...แต่ก็ดูเหมือนยังมีอีกมากมายหลายเรื่องที่ยัง(ไม่อยาก)จบตามไปด้วยอย่างน้อยก็ยังเหลือวสันต์จำนงค์ติ่งสนานแป้ะและครูหญิงที่ยังอยู่....ถ้าไม่มีเพื่อนเหล่านี้ผมก็คงกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับโรงเรียนนี้ไปทันทีเหมือนกัน

ผมยังจำสภาพบ้านพัก3-4แถวหลังโรงเรียนเก่าได้เป็นอย่างดี เป็นที่ที่มีครูมากมายอยู่รวมกันเดินเข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้ หาเหล้ากินกันจนชนเดือน หรือแม้แต่ตอนย้ายมาอยู่โรงเรียนล่างพวกเราก็ยังเข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้อยู่เหมือนเดิม ....แต่ระยะหลังที่เข้าไปถ้าไม่มีวสันต์ สนาน หรือจำนงค์ ผมก็คงไม่เจอครูเจอเด็ก แต่ละบ้านที่มีครูน้อยลงอยู่แล้วปิดเงียบ ช่องว่างระหว่างครูเก่ากับครูใหม่ดูเหมือนมีระยะห่างกันพอสมควร
การรวมตัวกันแทบไม่มีอีกแล้ว บางครั้งผมก็เห็นความเหงาซ่อนอยู่ในทุกอณูสำหรับผู้อยู่กับอดีตในปัจจุบันอย่างที่
นายใหญ่บอก..

.คงไม่เกินไปที่ว่าเมื่อนึกถึงเสียงร้องเพลงเคาะขวดเคาะชามเข้าในยามค่ำคืนแล้วน้ำตาซึม อดีต
ของคนหนุ่มสาวความรักความคึกคะนองถูกกลืนไปด้วยวัยและวันเวลาของคนรุ่นใหม่ ที่กำลังถาโถมซัดเข้าหา
คลื่นลูกเก่าที่อ่อนแรงลงทุกที...

.....และเริ่มเวลานับถอยหลังแบบคนที่ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว...อย่างเปลี่ยวเหงา

.....และเริ่มเวลานับถอยหลังแบบคนที่ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว...อย่างเปลี่ยวเหงา

.....สงสัยนั่งเขียนอยู่ในป่าช้า...เงียบ เหงา วังเวงเปล่าเปลี่ยว....เดียวดาย......5555555ครบทุกรส

Admin พิมพ์ว่า:

งานเกษียณผอ.ทวีผ่านไปแล้ว ผมเคยคิดตั้งแต่งานพียุทธเกษียณว่าถ้าพี่วีซึ่งเป็นผอ.ต่อจากพี่สุกิจ รก.ธนวัตร และ อ.เฉลิมพล ก็คงจะปิดตำนานคอกหมูได้แล้ว...แต่ก็ดูเหมือนยังมีอีกมากมายหลายเรื่องที่ยัง(ไม่อยาก)จบตามไปด้วยอย่างน้อยก็ยังเหลือวสันต์จำนงค์ติ่งสนานแป้ะและครูหญิงที่ยังอยู่....ถ้าไม่มีเพื่อนเหล่านี้ผมก็คงกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับโรงเรียนนี้ไปทันทีเหมือนกัน

ผมยังจำสภาพบ้านพัก3-4แถวหลังโรงเรียนเก่าได้เป็นอย่างดี เป็นที่ที่มีครูมากมายอยู่รวมกันเดินเข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้ หาเหล้ากินกันจนชนเดือน หรือแม้แต่ตอนย้ายมาอยู่โรงเรียนล่างพวกเราก็ยังเข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้อยู่เหมือนเดิม ....แต่ระยะหลังที่เข้าไปถ้าไม่มีวสันต์ สนาน หรือจำนงค์ ผมก็คงไม่เจอครูเจอเด็ก แต่ละบ้านที่มีครูน้อยลงอยู่แล้วปิดเงียบ ช่องว่างระหว่างครูเก่ากับครูใหม่ดูเหมือนมีระยะห่างกันพอสมควร
การรวมตัวกันแทบไม่มีอีกแล้ว บางครั้งผมก็เห็นความเหงาซ่อนอยู่ในทุกอณูสำหรับผู้อยู่กับอดีตในปัจจุบันอย่างที่
นายใหญ่บอก..

.คงไม่เกินไปที่ว่าเมื่อนึกถึงเสียงร้องเพลงเคาะขวดเคาะชามเข้าในยามค่ำคืนแล้วน้ำตาซึม อดีต
ของคนหนุ่มสาวความรักความคึกคะนองถูกกลืนไปด้วยวัยและวันเวลาของคนรุ่นใหม่ ที่กำลังถาโถมซัดเข้าหา
คลื่นลูกเก่าที่อ่อนแรงลงทุกที...

.....และเริ่มเวลานับถอยหลังแบบคนที่ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว...อย่างเปลี่ยวเหงา

แต่ป้าสุไม่เคยเหงานะ..เพราะมีเพื่อนอยู่ในใจเสมอ..คริ คริ..

แต่ป้าสุไม่เคยเหงานะ..เพราะมีเพื่อนอยู่ในใจเสมอ..คริ คริ..

.....หัวเราะแบบเกาหลี หรือครับ คุณป้า..เอิ้ก..เอิ้ก..

ยิ่งพูดยิ่งเหงา

อ้าว...................เหงาก็เข้ามาในนี้ สิครับ.....................

......สงสัยมีเล่นอยู่...5-6คน แต่ก็ไม่เหงา

....เพราะมีกองเชียรเยอะมากๆๆๆๆๆๆ5555555

......แค่สี่คนก็ครบขา....ดรัมมี่ไงครับ....ขอหัวเราะอีกที5555

หลักธรรมกล่าวไว้ว่า สุขเหนือความสงบไม่มี....ตอนยังอยู่มีแต่ตัวกูของกู พอตายไปก็มักเกี่ยงกัน ไม่ใช่ของกู....