หลังจากวันนั้น

ผมโทรไปคุยกับจำนงและวสันต์หลังงานเลี้ยงเลิกรา2-3วัน ผู้บริหารใหม่ยังไม่มา เด็กปิดเรียนไปแล้ว อีกไม่นานก็คง
พาหนูนาเข้าไปสอนดนตรีอีก รอให้เคลียร์คะแนนเสร็จก่อน ส่วนพี่วีเกษียณแล้วยังรักโรงเรียนอยู่ก็เข้ามาที่
โรงเรียนอยู่ ส่วนพิชัยกะปิ๋วก็ยังไปโรงเรียนอยู่

ส่วนเพื่อนๆที่เหลือคงได้พักหายใจสั้นๆก่อนเปิดเทอมใหม่กับผู้บริหารคนใหม่ และชีวิตในระบบที่ซ้ำซากวนเวียน
เหมือนเดิม ในช่วงเวลาที่เหลืออยู่เตรียมชีวิตให้ดีเพื่อบั้นปลายจะได้เดินตามผู้ไปล่วงหน้าเราไปแล้ว อย่างสง่างาม
และมั่นคง

ชีวิต หลังเกษียณ ...........ปรับตัวครับ
อ่านบทกลอน ของท่านพุทธทาส แล้วชอบ
ไม่รู้ว่าจะทำได้ มากน้อยแค่ไหน.........
..............................
ถ้าจะอยู่ ในโลกนี้ อย่างมีสุข
อย่าประยุกต์ สิ่งทั้งผอง เป็นของฉัน
มันจะสุม เผากระบาล ท่านทั้งวัน
ต้องปล่อยมัน เป็นของมัน อย่าผันมา
เป็นของกู ในอำนาจ แห่งตัวกู
มันจะดู วุ่นวาย คล้ายคนบ้า
อย่างน้อยก็ เป็นนกเขา เข้าตำรา
มันคึกว่า "กู-ของ-กู" อยู่ร่ำไป
จะหามา มีไว้ ใช้หรือกิน
ตามระบิล อย่างอิ่มหนำ ก็ทำได้
โดยไม่ต้อง มั่นหมาย ให้อะไรๆ
ผูกยึดไว้ ว่า "ตัวกู" หรือ "ของกู"ฯ

.......เกษียณ....แล้วออกบวช ธุดงค์ตามป่า
ค้นหาตัวตนที่แท้จริงเถอะ ผ.อ.

กำลังปวดหัว คะแนนที่ทำส่งทางเขต(ของครูอ๊อด)กับในปพ.๕ มันไปคนละทิศละทางกัน

ปรับ ให้มัน ทิศทางเดียวกัน

ไปยืมเทียนพรรษาที่จารย์หว่างมาเล่มนึง เท่านั้นแหละ คะแนนก็เท่ากันเอง

คม

jeab พิมพ์ว่า:

ไปยืมเทียนพรรษาที่จารย์หว่างมาเล่มนึง เท่านั้นแหละ คะแนนก็เท่ากันเอง

มีเทียนจากเขาแก้วเสด็จติดมือมาบ้างหรือเปล่าล่ะ จะขอยืม

somnuk พิมพ์ว่า:

ปรับ ให้มัน ทิศทางเดียวกัน

ครับ ความสามารถเฉพาะตัวผมก็ไม่เป็นรองใครเท่าไรหรอก

ที่นั่นไม่มีเทียนร้อก มีแต่ลูกแก้วใส จะรอลุ้นนะว่าที่หนองบอนใครจะได้รับเกียรติอย่างสูงไปอบรมครูแกนนำ