ผมเห็นบทบาทของแม่ของคนตาย 2 คน คนแรก แม่ของน้องโบว์ที่ตายเพราะการสลายการชุมนุมของตำรวจ มีทั้งเจ็บตาย ขาขาด และนอนรพ. รวมทั้งนอนที่บ้าน มาจนทุกวันนี้โดยไม่มีการเรียกร้องเงินเยียวยา หรือฆาตกรที่เห็นตัวแต่อย่างไร ส่วนคนที่2คือแม่น้องเกดที่ขยันออกทีวีเรียกร้องความเป็นธรรมแก่ลูกตัวเองอย่างไม่รู้จักสิ้นสุด ทั้งๆที่รับเงินเยียวยาจากเงินภาษีของผมและประชาชนอีกเป็นจำนวนมากที่ไม่เต็มใจให้ ทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าฆาตกรเป็นใครเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับลูกและพวกของตัวเองนำดอกไม้จันทน์ไปเหยียดหยามผู้อื่น
แต่แม่อีกคนหนึ่ง คือแม่ของทหารที่ถูกยิงเจ็บและตายจากชายชุดดำ ไม่เคยออกมาเรียกร้องความเป็นธรรมแก่ลูกๆ
เลย ทหารเหล่านั้นถูกสั่งให้ไปควบคุมฝูงชนโดยไม่มีอาวุธ รวมทั้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเห็นทหารถูกกระทำอย่างชัดเจน
ผมไม่ได้เขียนเรื่องนี้มาเรียกร้องความเป็นธรรมจากรัฐบาลชั่วหร็อกครับ เพราะการที่จะได้รับความเป็นธรรมแล้วต้องออกมาไล่รัฐบาลชั่วเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
แม่ของทหารอีกคนหนึ่งที่ยังคาดหวังอะไรไม่ได้ คือ แม่ทัพบก ครับ เพราะห่วงชีวิตราชการของตัวเอง มากกว่าชีวิตลูกๆ และผมเชื่อว่าอีกไม่นาน แม้เก้าอี้ของตัวเอง ก็รักษาไว้ไม่ได้
