แม่ค้า

ตอนเป็นครูหนองบอน เพื่อนๆชอบออกไปกินขนมหวานที่มีแม่ค้าขายผมจำไม่ได้แล้วว่าแม่ค้าหน้าตาเป็นอย่างไรบ้าง
ที่โรงเรียนล่างก็เดินออกมากินไข่หวานหน้าโรงเรียนกันบ่อยๆ เดี๋ยวนี้ไม่มีโอกาสได้กินไข่หวานแบบหนองบอนอีกเลย
มาถึงวันนี้ผมก็ยังชอบมองแม่ค้าอยู่แต่ความรู้สึกเปลี่ยนไป ผมรู้สึกชอบในความขยันและความคล่องแคล่วของ
แม่ค้าหลายๆคน ดูแล้วรู้สึกดี ยกเว้นแม่ค้าร่างอ้วนๆที่มักจะคอยจับผิดลูกค้า ส่งเสียงดังโหวกเหวก
การขยันทำมาหากินทำให้บุคลิกแม่ค้าดูดี เงินเข้ากระเป๋าทุกครั้งเวลาลูกค้าเอ่ยปากสั่งขนม อาหาร
วันนี้อยากเปลี่ยนบรรยากาศมาเขียนเรื่องนี้ และพาลนึกถึงแม่ค้าไก่ย่างตรงระหว่างอาคาร 2 ที่มาตอนเย็นๆ
เห็นหนุ่มหนองบอนไปจีบหลายคน ไม่รู้มีเสี่ยหอมด้วยหรือเปล่า หวังจะกินไก่ฟรี

ใครรู้เรื่องราวของแม่ค้าคนนี้ เล่าต่อทีครับ ผมจำได้แค่นี้เอง

เจ๊ทัศนีย์ ล่าสุดเจอผม"สันนี่แฟนใหม่เรา ตอนนี้เราทำสวนอยู่ด้วยกัน" ขณะที่สะโกร๊กผู้สร้างประวัติศาสตร์ให้ครูหนองบอนยกขันหมากไปแต่งเจ๊ทัศน์กับมัน ปัจจุบันมันไม่รู้จักผมแล้ว

ตอนเย็น เวลาหิว ได้ไก่ย่าง เจ๊ทัศนีย์ นี่แหละ

กินแล้ว จ่ายทีหลัง.....

สะโกร๊กที่เคยวิ่งหนีไม้คานเจ๊ทัศน์ เคยอยู่กับสาวที่ปากซอยที่บ้านอยู่หลายปี สาวคนนี้เป้นหม้าย แล้วก็เคยไปเล่นไพ่ที่บ้านหมูเจี๊ยบที่เขาสมิง แต่ก้ไม่เคยพูดกันหรอก เขาก็รู้ว่าเราอยู่หนองบอน

ตอนนี้ สะโกร้ก อยู่ รร .สวนใน มั้ง.......

จำได้ จำได้ เจ๊ทัศน์ไก่ย่าง ทาเล็บสีแดงแป๊ด ชอบครูไพโรจน์ รึป่าวไม่รู้นะ
เห็นชอบคุยกะครูไพโรจน์ด้วยย ง่าาาา 555

อ้าว เรอะ เสี่ยหอมเนื้อหอมขนาดนั้นเลยเรอะนี่

น่ากลัว

เอ้า เสี่ยหอม ว่าไง

......สงสัย ตอนเห็นใส่แว่นตาจำคนผิดมั้ง.....

.....คุณสุ คุณเจี๊ยบ......ผมถูกใส่ร้ายๆๆๆๆๆๆๆชะชะช่า.....