ขณะนี้เวลา01.18ของวันที่3ก.ค.55เพิ่งเสร็จงานแต่ก่อนตีเบอร์ลำใยจนสว่างคาตา
เห็นพระบิณฑบาตรหน้าบ้านยกมือไห้วแล้วฟุบหลับคาโต๊ะไปเลย ถ้าเดี๋ยวนี้ทำแบบนั้นอีกวัน
คงต้องหามเข้าวัดแน่ๆ....ขณะที่พิมพ์อยู่ยังมีมอเตอร์ไซด์วัยรุ่นขับมาเป็นฝูงๆๆร้องกันลั่นถนนไม่หลับไม่นอน
........วันนี้มีคนงานมาสมัครงาน 1 คน ผมถ่ายรูปใว้ จดบ้านเลขที่ใว้ แล้วบอกน้อง
พี่ขอตรวจสารเสพติดหน่อยนะ.....มาจากบ้านห้วยปันจ้อยในเพลงน่ะแหละ.....
......ให้ไปฉี่ใสขวดพลาสติก แล้วเอาที่ตรวจมาจุ่มตามหลักวิชาการไม้แรกไม่ผ่านขึ้นขีดเดียว
ไม่แน่ใจเลยเอา ที่ตรวจสารแอมเฟตามินมาตรวจอันนี้แพงอันละ50บาท.....ก็ขึ้นแค่ขีดเดียว
ถ้าสองขีดก็ผ่าน แต่นี่ไม่ผ่าน ผมบอกน้องไปเสพยามา น้องไปบำบัด กินยาคู้ กินโซดามากๆๆๆ
.....หรือไม่ กินสารส้มล้างลำใส้ไปเลย ให้หายแล้วมาตรวจใหม่ ผมกลัวพวกติดยาเดี๋ยวเอา
ยาเข้ามาขายลูกน้องในโกดังผมตายเลย.......
.........ผมบอกน้องผู้เสพคือผู้ป่วยไปรักษาซะ...แล้วค่อยมาทำงาน...
......การเสพยาไม่ว่า....สูบหรือกิน จะอยู่ในร่างกายนาน 1 เดือนตรวจเมื่อไรก็เจอ
.....ผู้ใหญ่ วิเชียร บ้านเหล่าดู่ เคยเอาลำใยมาขายผม ปีนี้ไม่ได้เห็นกันแล้วโดนพวกขายยา
บุกเข้ามายิงถึงในบ้าน..
.........มีคนเคยพูดว่า....ถ้าคนมีสีไม่ทำคงไม่ระบาดขนาดนี้หรอก น่าตกใจ.....
..........