สุวิทย์-ใกล้รุ๋ง

ขณะที่โพสต์ภาพนี้เป็นเวลาเดียวกับที่วสันต์พานักฟุตบอลไปแข่งที่ตราด เลยโพสต์ภาพเก่ามาอีก 2 ภาพ ภาพแรกเป็นภาพสุวิวิทย์มาเที่ยวที่ห้องในวันคริสต์มาส จำได้ว่าตอนนั้นเป็นชั้นป.5 อาคารที่ติดกับอาคาร2นี่แหละ



อีกภาพเป็นภาพใกล้รุ่งกำลังอ่านประวัติวันคริสต์มาส ใกล้รุ่งคนนี้ คงไม่ใช่ใกล้รุ่งคนนั้น ผอ
.สมนึกจะมีข้อมูลเพิ่มเติมใหม

ความจริงผมขึ้นรูปนี้นานแล้ว เอามาขึ้นใหม่อีกทีเพราะเห็นผมมักพูดเกี่ยวกับศาสนาบ่อยๆ
ความจริงผมพูดเรื่องนี้มานานแล้ว สิ่งที่ผมเล่าให้เด็กฟังทุกปีก็คือการให้อภัย ถ้าทุกวันนี่รู้จักการให้อภัย รู้จักคิด รู้จักแผ่เมตตา บ้านเมืองก็คงไม่เป็นแบบนี้ เรารู้จักเมตตาช่วยเหลือผู้อี่นเพียงตามกระแสเท่านั้น แต่คนในประเทศถูกทอดทื้งอย่างโหดร้าย

อ้าวนึกว่าคุณครูใกล้รุ่ง...ใกล้รุ่งเคยเป็นครูบรรจุครั้งแรกอยู่หนองบอนแต่อยูระยะสั้นมากอยู่ได้ไม่ถึง ปีก็ย้ายมาเสม็ดงาม ด้วยสามีที่มีหน้าที่การงานตำแหน่ง ที่สูง (เส้นก๋วยจั๊บ) แล้วย้ายมาหนองบัว จันท์ สุดท้ายมาอยู่ศรียานูสรณ์ เป็นครูที่มากด้วยความสามารถ โรงเรียนที่ได้เป็ร.ร.ในฝันก็คนนี้แหละ ที่ได้สร้างผลงานคือเครื่องกลั่นเอททานอลในครัวเรือน ใช้กับเครื่องยนต์เล็กๆเคยออกรายการช่อง 5 มาแล้ว

เก่งจริงๆ ได้ข่าวว่าไปเปิดโรงเรียน รับสอนกวดวิขา อยู่แถวๆ ธกส
เดี๋ยวก็รวยไม่รู้เรื่องอีก
ทำไมโรงเรียน ประถมไม่เอาไว้
แล้วแบบนี้จะปฏิรูปการศึกษาได้ไง

ไม่ใช่โรงเรียนประถมไม่เอา เขาไม่เอาโรงเรียนปรถมตะหาก

อนิจจา...............

นึก ยังเชื่อคำว่าปฏิรูปการศึกษาอยู่อีกหรือ

นี่เขาปฏิรูป ทศวรรษที่สอง แล้ว
เชื่อหรือไม่เชื่อ..........................ครูเรา ขอแค่สอนให้เด็กอ่านหนังสือออก
เขียนหนังสือได้.......เป็นคนดี ...มีปัญญา อยู่อย่างสุข มากกว่าทุกข์
แบบนี้เราทำกันมานานแล้ว..............และก็ทำต่อไป....

ใช่แล้วครับ ทั้ง 2 ภาพ มีใกล้รุ่ง อยู่ด้วย ผมเรียนห้องเดี่ยวกัน และดูเหมือนจะมีผม อยู่ด้วย

"ผม"น่ะใคร ตอนนี้อยู่ที่ใหน ทำอะไร แล้วเจอใครในรุ่นบ้าง
เขียนมาเหอะน่า...