ตอนเป็นครูหนองบอน...ผมจะเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยกล้าคุยกับใคร
....ผมจำไม่ได้เนื่องในโอกาศอะไร...พวกครูผู้หญิงทำอาหารเลี้ยงมื้อเย็น
วันนั้นผมกินไปมากหน่อย....อร่อยมากแกงเขียวหวานไก่....ผมซดน้ำ
แกงมากด้วยเรียกว่าเต็มคราบเลย....แกงเขียวหวานไก่วันนั้นอร่อยมาก
กินเสร็จแต๋ว...ชวนผมไปดูหนังวิกวงค์ดี ผมจำไม่ได้อีกว่าเรื่องอะไร
รู้สึกว่าคอแห้ง และอยากกินขนมหวานๆ ผมออกจากโรงหนัง.....
ผมมีความรู้สึกว่าตัวมันลอยๆ ก้าวเท้าซ้ายก็เซ ก้าวเท้าขวาก็เซ....
ผมบอกแต๋วช่วยประคอยและคอยดึงๆหน่อยๆ.....ตัวมันจะลอยๆไปบนอากาศ
คุยอะไรนิดก็ขำ...ผมเข้าห้องตัวเองไม่ถูกเลย...เลยต้องไปนอนห้องแต๋ว
คืนนั้นผมนอนมีความรู้..ว่าตัวมันลอยๆชึ้นมาบนอากาศ.......
ต้องบอกให้แต๋วกอดไว้..ไม่งั้นมันจะลอยหายไปจริงๆ......
...แล้วผมก็ลอยขึ้นไปอยู่ข้างบน...ทำอะไรรู้สึกว่ามันช้ามันนานไปหมด
....เนิบๆๆๆนานๆๆๆๆ.....แล้วไม่นานผมก็ผลอยหลับไปไม่รู้สึกตัวเลย
จนสาย.....ต้องแอบมาดูว่าไปกันหมดหรือยัง
...มาได้ข่าวตอนหลังว่าแกงเขียวหวานไกวันนั้น...ผะอบเป็นผู้ช่วยใส่กัญชา
ลงไปในหม้อน้ำเขียวปัด...ฮ้าๆๆๆถึงรู้ว่าทำไมวันนั้นถึงอึดจัง.....