เรื่องเล่าหน้าวิกวงษ์ดี

ความทรงจำดีๆตอนนี้ได้รับฟังจากโมทย์ผู้อยู่ในเหตุการณ์ แม้จะดูพร่าเลือนไปบ้างตามจำนวนปีที่ผ่านไป...จากหน้าประตูโรงเรียนมีถนนเป็น3แยก แยกหนึ่งลงไปตลาดล่างแยกหนึ่งลงอ้อมไปมะอึกแรดแยกหนึ่งตรงผ่านวัดตรงสู่ถนนสายหลักของหนองบอนเลี้ยวขวาขึ้นเนินไปทางศาลเจ้าเลี้ยวซ้ายลงไปจะผ่านวิกวงษ์ดีเป็นถนนตรงไปข้างล่างก่อนจะลงไปวิกวงษ์ดีจะมีร้านขายเสื้อผ้าที่ทันสมัยอยู่ร้านหนึ่งชื่อร้านอะไรจำไม่ได้แล้ว ผมชอบเข้าไปดูเสื้อผ้าร้านนี้บ่อยๆเดินลงไปบริเวณหน้าวิกวงษ์ดีจะมีร้านขายขนมถาดและร้านขายน้ำแข็งปั่นซึ่งเป็นที่ชุมนุมของพวกคอกหมูที่มักจะออกไปลองของกันบ่อย....เรื่องมีอยู่ว่า มีอยู่วันนึงขณะที่พวกเรานั่งกินน้ำแข็งปั่นกันอยู่ หมูเรศซึ่งเกิดอาการอยากกินโดยไม่ต้องจ่ายเงินขึ้นมา ก็ท้าเดิมพันขึ้นมาว่าสามารถกินสลิ่ม5ถ้วยได้หมด...แต่เพื่อนว่าไม่หมด..จึงเกิดการเดิมพันขันต่อกันขึ้นตกลงด้วยการสั่งสลิ่มมากิน 5ถ้วย ถ้วยที่1หมูเรศยังเฉย ผ่านไปถ้วยที่2อย่างรวดเร็ว มาถึงถ้วยที่3 อย่างน่าประหวั่นว่าเสียเงินแน่...แตรู้สึกว่าเริ่มช้าลงปากณเรศแดงกำ่เริ่มสั่น หลังจากนั้นผมจำไม่ได้ว่าอะไรเกิดขึ้นอีก แต่พอจะจำได้ว่ามีการท้าประลองเรื่องกินอีกหลายครั้ง..และทุกครั้งที่แม่ค้าหน้าวิกวงษ์ดีเห็นพวกเราก็จะยิ้มทุกครั้ง
และคงคิดในใจว่า...วันนี้..ขายขนมยกถาดได้อีกแน่แล้ว...ร้านขนมหน้าวิกในยามคำ่คืนยังเป็นเสน่ห์ตราตรึงอยู่ในใจมาจนทุกวันนี้....

ขอเสริมหน่อย
เรื่องแข่งขัน ประลองกิน เริ่มมากจากคอกหมูจริงๆ แล้วก้ระบาดไปทั่วหมู่บ้านพักครู
จำได้ว่า วุ้นหนึ่งถาดนี่ยังไม่มีคนกินหมด ยังมีขนมสาลี่อีก เพิ่งมารู้ตอนหลังว่า แม่ค้าทำให้มีปริมาณมากเป็นพิเศษนี่เอง ตัวผมเองเคยเดิมพัน กินวุ้นหน้า 1 ถาด โดยกินกันสองคนกับถวัล สิทธิพงษ์ (ถวัล ของแท้ ต้องไม่มี ย การันต์) คืนนั้น กินกันเกือบหมดแล้ว และก็คงจะชนะเดิมพันแน่นอน ถ้าถวัล ไม่อ้วกใส่ถาดเสียก่อน ผมเองยังกินได้อีก แต่จะให้กินอ้วก ถวัลนี่สิ ตัดสินใจลำบาก..............เอ ยังมีอีกเกร็ด ไม่รู้ใครในคอกหมูนี่แหละ บอกว่าตัวเองสามารถกินน้ำในคอห่านได้ (น้ำที่มันหล่อเลี้ยงคอห่านอยู่) ผมนี่นับถือจริงๆ ในความกล้าหาญ

ขอบคุณที่ช่วยเติมเต็มเรื่องราวในตอนนี้..ผมจำได้ว่าในการประลองครั้งนั้นมีหมวดสนชัยเป็นพี่เลี้ยงคอยให้น้ำชาตอนพักยกอีกด้วย...ภาพที่จำติดตาก็คือภาพถวัลยืนขึ้นและแหงนคอเพื่อไม่ให้วุ้นชิ้นสุดท้ายต้องออกจากปาก..และเพิ่งรู้(จริงๆ)ในวันนี้เองว่าผู้ที่กินวุ้นแข่งกับถวัลคือผอ.สมนึก ผมชอบตรงประโยคที่ว่า
"ผมเองยังกินได้อีก แต่จะให้กินอ้วก ถวัลนี่สิ ตัดสินใจลำบาก"
ส่วนเรื่องที่ว่า"ไม่รู้ใครในคอกหมูนี่แหละ บอกว่าตัวเองสามารถกินน้ำในคอห่านได้ (น้ำที่มันหล่อเลี้ยงคอห่านอยู่) ผมนี่นับถือจริงๆ ในความกล้าหาญ"...ใครคนนั้นคงจะเป็นผมเองน่ะ่แหละคงไม่ใช่เรื่องความกล้าหาญและเรื่องน่านับถืออะไร แต่เป็นเพราะความมึนเมาและความอยากสนุกเฮฮาจนเกินขอบเขตไป........
ผมคิดคว่าความกล้าหาญคือ กล้ายอมรับในสิ่งที่เราทำต่างหาก"....จะว่าไปแล้วก็ถือว่าผมยังโชคดีที่เพื่อนๆไม่ยุยงส่งเสริมผมให้ทำต่อ เพราะถ้ากล้าทำไปรางวัลที่ได้รับกับผลที่ตามมาคงไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน
ทำให้ผมนึกถึงการที่ประดิษฐ์กินหัวน้ำส้มหมดขวดก็เรื่องเดียวกันนี่แหละ..ยังดีที่แค่ท้องเสียไป 1 วันเต็ม
ๆ เรื่องนี้ยังมีภาคต่อ...ขอบคุณอีกครั้งสำหรับความทรงจำที่แม่นยำของผอ.ที่ทำให้คอกหมู2น่าอ่าน..ผมนั่งอ่านไปยิ้มไปจริงๆนะเนี่ย..

ขอบคุณครับ..............
กินวุ้นกันคราวนั้น ผมกับถวัล อยู่ฝ่ายเดียวกัน คนที่เดิมผัน จำไม่ได้ว่าเป็นใคร เขาท้าให้ผมกับถวัลกินกันสองคนเลย มันน่าจะหมดนะ ว่ากันไปแล้ว แต่ถวัลกลับทำแบบนั้นได้.............................................
ผมก็จำได้ว่าเป้นตุ๋ยเหมือนกัน ที่ท้ากินน้ำในคอห่าน แต่ไม่กล้าฟันธง เพื่อนทุกคน ไม่มีใครกล้าท้าต่อหรอก
เป็นห่วงตุ๋ยกันทุกคน.........จำได้นะ หลายคนพูดว่า ตุ๋ยมันทำได้จริง

เรื่องวุ้นน่จะลองดูกันอีกครั้ง(ไฟ้ท์ล้างตา) และน่าจะลองกันหลายๆคู่ ส่วนเรื่องน้ำในคอห่านก็ถือว่าผมชนะไป เพราะไม่มีใครเดิมพันด้วย....แต่ในวันนี้ถ้าจะถามผมว่าจะเอาอีกไหม ถามผอ.เล่นๆนะครับ..ว่า..ถ้าเดิมพันด้วยเงิน 7 หลัก...จะมีใครรับ หรือไม่รับกันบ้าง ใครในที่นี้หมายถึงผม..ถวัล...ผอ.สมนึก....น่าลุ้นนะครับ
คงจะพอก่อนสำหรับเรื่องน้ำในคอห่านเพราะโพสต์เข้ามาถีงตอนนี้ชักอยากจะอ้วกขึ้นมาจริงๆแล้ว...และมาคิดถีงตอนนี้เงิน 7 หลัก ก็ชักจะเริ่มไม่แน่ใจ เพราะ...คำตอบอยู่ที่ตัวของคุณเอง ใครจะเพิ่มเติมอะไรเชิญได้นะครับ...ก่อนจะเปิดประเด็นใหม่ๆที่ตั้งใจไว้ว่าจะขอยีมเรื่องราวจากบันทึกของณเรศที่ก่อนเคยบันทึกไว้เกือบทุกวัน....ซึ่งความจริงแล้วผมอยากจะให้ณเรศโพสต์เองแต่ติดปัญหาว่าไม่ชำนาญการใช้คอมพิวเตอร์

..แทบไม่น่าเชื่อว่านคหน้าใส ..ปนละอ่อน..อย่างตุ๋ย จะกล้าทำอะไร..ปานนั้น หรือน้ำเมาพาไปจ๊ะ..

..ประมาณนั้น...มีพยานรู้เห็นหลายคน..แต่ไม่ได้ลงมือทำ ภาษากฎหมายเขาบอกว่าความผิดยังไม่สำเร็จ
ก็เลยรอลงอาญาไว้ก่อน...แต่คนหน้าไม่ใสที่กินไม่เว้นแม้แต่จั้กจั่น...กบใต้ถุนบ้าน...อีเห็น...ก็มีกันอีกเยอะ
... .... ..... .....

วิกวงดี...ผมจำได้ว่าพาครูสาวไปดูหนังคืนนั้นฝนตกพร่ำๆดูไปดูมาครูสาวหลับคาไหล่ผม
ผมกโอบเธอไว้ออกจากโรงหนังฝนยิ่งตกใหญ่เรากางร่มโอบกันไปถึงบ้านพักครู.....ต่อจากนั้นผมจำไม่ได้

แหม..น่าจะจำได้อีกหน่อยน่ะคุณหอมกำลังลุ้นฉากต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้น..อย่างที่คิดแว๊บๆหรือปล่าว