ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงเขียนเรื่องคอกหมูมาเกือบปี แต่ก็รู้สึกว่ายังเขียนไม่จบซักทีรู้สึกว่ามีอะไรค้างคาอยู่เยอะมาก ความตั้งใจทีแรกผมอยากให้เพื่อนๆมาอยู่ใน
เว็บอย่างติ่ง บูรณ์ ณเรศเข้ามาจะทำให้เรื่องสมบูรณ์ขึ้น แต่ความที่เล่นอินเตอร์
เนตกันไม่คล่องก็เลยไม่ได้เข้า ผมยังเห็นใจโมทย์ น้อง สุ เจี้ยบ และเพื่อนๆที่
จะชวนให้เข้าเว็บเราทุกครั้ง จนเบื่อ ซึ่งก็ไม่เป็นไร เพราะแม้ว่าไม่ได้เข้ามา
เราก็เจอกันในชีวิตจริงบ่อยๆ ผมเองก็พอใจในสมาชิกคอกหมูที่อยู่กันอย่าง
เหนียวแน่นมาตลอด และมีความสุขทุกครั้งที่เข้าเว็บ
เรื่องของคอกหมูยังมีอีกเรื่อยๆที่ยังเขียนไม่จบ ภาพของราตรี กิ่งจันทร์ หงษ์น้อย
อารีย์ รวมทั้งเหตุการณ์การขายบิงโก รำวงที่ต้องคุมกันด้วยเอ็ม16 งานศาลเจ้า
และอีกหลายๆเรื่องที่รอเพื่อนๆมาช่วยต่อเติม....ให้คอกหมูสมบูรณ์ขึ้น...
