เขียนเรื่องอื่นๆมามากวันนี้เขียนเรื่องความผูกพันในคอกหมูกันสักหน่อยนะครับ ก็คงจะเหมือนเพื่อนครูที่หนองบอนมีความผูกพันกันน่ะแหละ....เพียงแต่ว่า..คอกหมูกินข้าวร่วมกัน ใช้เงินกระเป๋าเดียวกัน ใช้บ้านของเพื่อนๆร่วมกัน...แม้แต่ติ่งยังบอกว่า ตอนไม่มีเงินจ่ายค่าข้าว
ลุงหนวด..ประดิษฐ์ยังบอกว่าไม่เป็นไร..กูออกให้..ส่วนเรื่องการใช้บ้านเพื่อนร่วมกันนั้น
เราใช้บ้านสมบูรณ์และบ้านผมในวันสื้นเดือน และวันฉลองปีใหม่ บ้านแอ้ปกับพิชัย เวลา
ไประยอง ผมเคยเข้าไปนอนที่บ้านสุดลึกของภมรที่ยายดาหรืออะไรที่ระยองด้วย ความผูก
พันเหล่านี้มันยึดติดกันมาเป็นเวลา 30 กว่าปีแล้ว
จนมาถึงคอกหมู2 กับสมาชิกเต็มขั้นทุกวันมาเกือบ 9 เดือนแล้ว อย่าให้ความผูกพันเหล่านี้ ต้องสูญหายไปนะ...มันมีค่าจริงๆ
